کوله گردی اصطلاح فارسی بک پگری است یعنی گردشگری که یک کوله با تمام تجهیزاتش را با خود می برد و سفر را آغاز می کند. سفر به هر جایی آن هم با کم ترین هزینه. بک پکری از جمله سفرهایی است که تنها به همراه یک کوله پشتی شروع و تمام می شوند. ایران نیز یکی از مقصدهای سفرهای کوله پشتی گردی است و سالانه توریست ها و جهانگردهای زیادی از اقصی نقاط جهان برای کوله پشتی گردی به ایران می آیند.
کوله گردی فعالیت و سرگرمی خارج از خانه است که در بیشتر قسمت های جهان در بین جوانان جزو سفرهای محبوب به شمار می آید. در این نوع سفرها فعالیت افراد شامل پیاده روی تا یک مکان اقامت و کمپ به همراه یک کوله پشتی است که افراد تنها با خود با غذا و وسایل موردنیاز پیاده روی را همراه می کنند. کوله گردی حداقل شامل یک شب کمپینگ بیرون از خانه است ولی می تواند تا ماه ها نیز ادامه داشته باشد، البته به شرطی که وسایل و غذا به صورت متناوب تجدید شوند و مشکلی برای ادامه سفر به وجود نیاید. از جمله شروط دیگر این نوع سفر کردن آسیب نرساندن به طبیعت است چرا که هر گردشگری باید بتواند در طبیعت چند روزی را اقامت کند پس نیاز دارد که در تماس مستقیم با طبیعت باشد بنابراین باید بتواند طوری با طبیعت و محیط زیست اطرافش رفتار کند آسیبی به طبیعت نزند.
در بسیاری از کشورها گروه های زیادی پیاده روی می کنند و تورهای کوله گردی زیادی برپا می شود. این در حالی است که چنین سفرهایی کمتر در ایران و در دفاتر خدمات مسافرتی و مجریان سفر پیش بینی شده است می توان گفت هنوز برای سفرهای کوله گردی تور گردشگری تعریف نشده است با این حال برخی از دفاتر خدمات مسافرتی در صدد هستند تا نام کوله گردی را برای برخی از تورهای گردشگری طبیعت خود انتخاب کنند و به این طریق مسافران خاص خود را جذب کنند.
بک پکرها به اقامتگاه لوکس نمی روند
بک پکرها سالهاست که در سفر به اقامتگاه لوکس نمی روند و در طبیعت کمپ می زنند آن ها سعی می کنند در سفرهای خود از تمام وسایل و تجهیزاتی استفاده کنند که حجم بسیار کمی را می گیرد و آن ها را در حین سفر کردن اذیت نمی کند و هنگام پیاده روی خسته نخواهد کرد. چون این دسته از گردشگران زمان زیادی را برای پیاده روی سپری می کنند و باید تجهیزاتشان مخصوص این سفرها و از نوع سبک باشد.
در سال ۱۹۱۴ کلمه backpack برای اشاره به بسته مسافرتی در آمریکا به کار رفت. سفر و اردو زدن شبانه در طول جنگ جهانی اول یک سرگرمی محبوب شد، زیرا ارزان و رضایت بخش بود. بعد از جنگ نیز یک راه معروف برای سفر در طبیعت باقی ماند. گردشگران این نوع سفرها در گروه های دو یا چند نفره جمع می شوند و به سفر می روند اما برخی دیگر هم ترجیح می دهند که سفر با کوله را تنها انجام دهند. این افراد معمولا خطرهای سفر تنها را نیز به جان می خرند. اما شاید بهترین نوع سفر پک پکی همراه شدن با افرادی باشد که به این نوع سفر عادت داشته و یا آشنا هستند. چرا که با دیگران میتوان لوازم بیشتر و حتی وسایل اقامت را نیز حمل کرد و یا در انجام کارها مانند برپا کردن کمپ همکاری کرد.
عرفان فکری از جمله گردشگران ایرانی است که در کشورهای مختلفی سفرهای پک پکری داشته است او درباره تجربه های سفرش به عنوان یک بک پکر می گوید: کوله گردی اگر ایمن انجام شود، سفر مفرح و زیباست در این سفرها باید تازه کارها از تجارب حرفه ای ها استفاده کنند یا همراه با تورهای مسافرتی سفر کنند. نکته مهم در این فعالیت انتخاب درست وسایل مورد نیاز است. مثلا برای انتخاب کوله پشتی باید به امنیت و راحتی و سبکی آن توجه شود.
کوله گردی در ایران
او در کلاس های آموزشی خود درباره سفرهای ارزان نیز همواره به این موضوع تاکید می کند که باید بک پکرها به شرایط آب و هوایی هر منطقه آگاه باشند.
از نظر او و همه بک پکرها بهترین زمان برای کوله گردی، فصل گرماست، هر چند در تمام روزهای دیگر سال هم می توان برای آن اقدام کرد اما تنها در فصل گرما و معتدل است که میتوان در کمپ خوابید و یا در میان درختان کیسه خواب باز کرد. درحالی که در فصل سرما خطر ریزش بهمن، سقوط از ارتفاعات، لغزش و سرما زدگی وجود دارد ضمن اینکه در فصل سرما تجهیزات و یا پوشاک سنگین تر نیز باید با خود حمل کرد.
پس برای انجام سفرهای بک پکری می توان در ایام نوروز نیز تصمیم گرفت و چند روزی را در طبیعت ایران سپری کرد. میتوان سفرهای کوله گردی را از استان های گلستان و شهرهای سرسبزش مانند گنبد کاووس و گرگان و نهارخوران آغاز کرد و به شهرهای شمالی، بهشهر، نوشهر، بابلسر، لاهیجان و رشت رفت و سری هم به دامنه کوه های زاگرس و طبیعت چهارمحال بختیاری و کوه دنا زد آن هم تنها با یک کوله پشتی.
