به گزارش دویچه وله در ملبورن استرالیا ۴۰ هزار نفر در تظاهراتی به همین مناسبت شرکت کردند. در تظاهرات ملبورن استرالیا علاوه بر مدافعان محیط زیست و فعالان سندیکایی شماری از مردم جزایر اقیانوس آرام هم حضور داشتند که به دلیل بالا آمدن آب دریاها به سبب افزایش گرمای زمین محل سکونت شان با خطر غرق شدن روبروست.
صبح شنبه نیز خیابان های مانیل، پایتخت فیلیپین و شهرهای دیگر این کشور، عرصه حضور هزاران نفر بود که در اعتراض به آسیب پذیری کشورشان از تغییرات جوی به خیابان آمده بودند. فیلیپین یکی از کشورهایی است که به دلیل تغییرات جوی به شدت در معرض تهدید فجایع طبیعی مانند سیل و طوفان های دریایی قرار دارد. روی پلاکارد‌هایی که معترضان حمل می کردند از جمله نوشته شده بود: “خانه مشترک ما (زمین) را حفظ کنید”، “ما خواهان عدالت اقلیمی هستیم”. یکی از سازمان دهندگان تظاهرات به رسانه‌ها گفته است که “ما می خواهیم با اعتراض خود این پیام را به گوش شرکت کنندگان در اجلاس پاریس برسانیم که بقای ما قابل مذاکره نیست”.
برلین، لندن، دهلی نو، کامپالا (اوگاندا)، کیوتو (ژاپن)، نیویورک، قاهره و سائوپولو (برزیل) نیز از جمله شهرهایی بودند که تظاهرکنندگان جهت فشار بر دولت هایشان در راستای دستیابی به یک پیمان کارا و موثر جهت کاهش گازهای گلخانه ای به خیابان ها آمدند.
به گزارش دنیای سفر با این حال خاورمیانه به عنوان منطقه ای که بیشترین تاثیر را از تغییرات اقلیمی می پذیرد در سکوت به این اجلاس می نگرد. اغلب مردم کشورهای ساکن این منطقه در یمن، سوریه، عراق زندگی شان چنان از جنگ و مخاصمات مسلحانه تاثیر گرفته است که تغییر اقلیم را نه به عنوان مساله ای حیاتی بلکه در حد پدیده ای لوکس می نگرند. در ترکیه سایه اختلافات قومی شدت گرفته و لبنانی ها هنوز در شوک بمب گذاری انتحاری اعضای داعش هستند. این در حالی است که در ایران نیز تغییر اقلیم با وجود تبعات زیان بار تغییر اقلیم به ویژه در شهرهای جنوبی که به گفته ابتکار افزایش یک تا یک و نیم درجه ای دما و کاهش بارندگی بیش از ۴۵ درصدی در خوزستان در دو سال اخیر را تجربه می کند، این کنفرانس با سکوت برگزار شده است.
نگاهی به شبکه های فعالان محیط زیست در ایران نشان می دهد اغلب علاقه مندان این عرصه درگیر مسائل مختلفی هستند که این روزها در حوزه محیط زیست جاری است، زیر آب رفتن چشمه کانی بل به عنوان عنصری از هویت مردمان کردنشین، سد گتوند و مسائل مبتلا به آن در کنار حیوان آزاری، کشتار پرندگان مهاجر در فریدون کنار و سرخرود موجب شده کنفرانس پاریس در سایه این اتفاقات بماند و حتی معدود اعتراض هایی هم که در مقابل سازمان حفاظت محیط زیست صورت می گرفت در برابر یکی از مهم ترین اتفاقات تاثیرگذار بر محیط زیست صورت نگیرد.
اما کنفرانس پاریس چه اهمیتی دارد و چرا باید فعالان محیط زیست اخبار آن را دنبال کنند؟ این کنفرانس به گفته مسئولان و کارشناسان عرصه محیط زیست کشورها را به پذیرفتن تعهداتی می کند که برای کاهش گازهای گلخانه ای در کشور متبوعشان باید انجام دهند.
به این ترتیب در زمینه انرژی های نو، صنایع آلاینده و سایر موضوعات مرتبط با گازهای گلخانه در ایران نیز مجموعه اقداماتی بایستی صورت گیرد تا دچار تحریم هایی برای عدم رعایت تعهدات قبول شده نشود.
در سایه همین دغدغه هاست که پاریسی ها با وجود فضای ملتهب ناشی از بمب گذاری در این کشور باز هم بر حضور در خیابان ها اصرار داشتند و زمانی که نتوانستند این مهم را به انجام رسانند کفش هایشان را به نشانه های گام های اعتراض در خیابان های این شهر جا گذاشتند تا حضور و اعتراض شان را نسبت به روند افزایش گازهای گلخانه ای اعلام کنند.
گام های فعالان محیط زیست در ایران نیز می تواند گزارش لحظه به لحظه ای باشد که از این کنفرانس در شبکه های اطلاع رسانی صورت می گیرد تا کم کاری سایر رسانه ها در این عرصه را جبران کنند.
