چگونگی اخذ مجوز دفاتر خدمات مسافرتی و جهانگردی

اخذ مجوز دفاتر خدمات مسافرتی، با لحاظ اینکه کشور ما به طور بالقوه و بالفعل آمادگی پذیرایی از گردشگران خارجی و داخلی را دارد، برای بسیاری از کارجویان و فعالان اقتصادی، جذاب و هیجان انگیز بوده است.

شرایط صدور مجوز را باید در آیین نامه نظارت بر تاسیس و فعالیت دفترهای خدمات مسافرتی، سیاحتی – جهانگردی و زیارتی، مصوب هیات وزیران در سال 1380 جست و جو کرد. یکی از مواد حائز اهمیت آیین نامه، ماده سوم است که بیان می کند: «کلیه اشخاص حقیقی و حقوقی که اقدام به فعالیت های مسافرتی، سیاحتی، جهانگردی و زیارتی می کنند موظفند حسب مورد مجوزهای لازم را مطابق مواد این آیین نامه از مرجع مربوطه اخذ کنند، در غیر این صورت نیروی انتظامی با معرفی مرجع مربوطه از فعالیت آنان ممانعت به عمل آورده و متخلفان را به محاکم دادگستری دلالت می کند.»

بنابراین مطابق با آیین نامه هم شخص حقیقی و هم شخص حقوقی امکان اخذ مجوز را دارا است؛ منتها در نحوه پذیرش اخذ مجوز بین فرد و شخص حقوقی تفاوت هایی وجود دارد. مطابق با آیین نامه موصوف، یکسری ضوابط کلی برای همه متقاضیان مطرح می شود. این ضوابط عبارتند از:

1. ارائه محل مناسب برای دفترکار
2. معرفی مدیر فنی
3. ارائه نام و نشان دفتر
4. سپردن تضمین

اما مواردی نیز صرفا برای اشخاص حقوقی بیان شده است. این شرایط عبارتند از:

1. تابعیت ایران
2. ارتباط با موضوع فعالیت شخص حقوقی با فعالیت های موضوع این آیین نامه

شرایط اختصاصی افراد و شخصیت حقیقی عبارتند از:

1. تابعیت ایران
2. متدین به دین اسلام یا سایر ادیان به رسمیت شناخته شده در قانون اساسی
3. عدم اعتیاد به مواد مخدر بنا به تایید مراجع ذی صلاح
4. ارائه گواهی عدم سوءپیشینه کیفری
5. داشتن کارت پایان خدمت نظام وظیفه یا معافیت از آن برای متقاضیان مرد
6. داشتن حداقل مدرک کارشناسی
7. نداشتن اشتغال دیگر که مانع فعالیت مورد نظر باشد
8. داشتن حداقل 25 سال سن و
9. داشتن حداقل 3 سال سابقه کار مفید مرتبط با فعالیت مورد نظر و صلاحیت شغلی

خارجی ها می توانند آژانس مسافرتی تاسیس کنند؟

یک شخص حقیقی خارجی نمی تواند در زمینه دفاتر خدمت مسافرتی و سیاحتی فعالیت کند؛ چراکه تابعیت ایرانی شرط اساسی برای اخذ مجوز است. افراد بیگانه اما می توانند در قالب یک شخصیت حقوقی و شرکت خارجی آن هم با رعایت سایر موازین و مقررات حقوقی ایران فعالیت کنند و برای ورود آن ها به این حوزه به طور کلی منع قانونی وجود ندارد.

بین دفاتر خدمات مسافرتی و دفاتر خدمات سیاحتی و جهانگردی تفاوتی وجود دارد؛ دفتر خدمات مسافرتی در زمینه تنظیم برنامه های مسافرتی، فروش بلیت مسافرت، ذخیره مکان و هر گونه اقدام دیگر مربوط به خدمات ترابری مسافر به طور مستقیم یا غیرمستقیم با رعایت قوانین و مقررات راه و ترابری فعالیت می کند و دفتر خدمات سیاحتی – جهانگردی در زمینه اخذ روادید، تنظیم و انجام مسافرت گروهی داخلی و خارجی، ذخیره مکان و هرگونه خدمات ایرانگردی و جهانگردی با رعایت قوانین و مقررات ایرانگردی و جهانگردی فعالیت می کند.متقاضیان تاسیس دفتر باید محلی را با شرایط زیر برای انجام فعالیت خود به تشخیص مرجع صدور مجوز دارا باشند:

• مساحت دفتر 40 تا 70 مترمربع (با توجه به میزان تقاضا و موقعیت به تشخیص مرجع صدور مجوز)
• کاربری تجاری یا اداری محل دفتر
• ارائه مدرک معتبر رسمی مبنی بر تصرف مالکانه یا استیجاری

همچنین، مطابق آیین نامه، متقاضیان تاسیس دفتر باید یک نفر را به عنوان مدیر فنی به مراجع مربوط حسب مورد معرفی کنند. مدیر فنی ضمن دارا بودن شرایط متفاضیان حقیقی درخواست مجوز که در بالا به آنها اشاره شد، باید دارای شرایط زیر باشد:

1. آشنایی کامل به یکی از زبان های خارجی ترجیحا انگلیسی و در مورد متقاضیان دفاتر خدمات زیارتی ترجیحا عربی
2. ارائه گواهینامه فارغ التحصیلی از آموزشگاه ها و مراکز آموزش عالی و مدارس حرفه ای خدمات مسافرتی و سیاحتی – جهانگردی یا مراکز آموزشی وزارتخانه های مرتبط. همچنین، فعالیت اتباع خارجی در سمت مدیرفنی منوط به دارا بودن پروانه معتبر اشتغال و تایید صلاحیت فنی آنها به وسیله مرجع صادرکننده مجوز است.

نکته دیگر اینکه، دارندگان مجوز یا مدیران عامل اشخاص حقوقی، در صورت دارا بودن شرایط ماده8 این آیین نامه می توانند به عنوان مدیر فنی همان دفتر تعیین شوند. مدیر فنی در هر حال نمی تواند مدیر فنی بیش از یک دفتر باشد و موظف است تمام وقت در محل دفتر حاضر باشد.

طبق ماده 10 آیین نامه، متقاضی مجوز تاسیس دفتر مکلف است تضمین معتبر به میزان حداقل 50 میلیون ریال برای هر مجوز به مرجع صدور مجوز به عنوان حسن انجام کار و تضمین تعهد، تسلیم کند که این مبلغ تضمین هر دو سال یک بار با توجه به شاخص تورم اعلام شده از بانک مرکزی ایران توسط مرجع صدور مجوز قابل افزایش است. تضمین سپرده شده در صورت عدم ایفای تعهدات به تشخیص مرجع صدور مجوز قابل استیفا است. در صورتی که تمام یا قسمتی از تضمین، مورد استفاده قرار گیرد مرجع مربوط مراتب را به وسیله نامه به نشانی دارنده مجوز اعلام می کند و دارنده مجوز مکلف است حداکثر تا یک ماه از تاریخ اعلام تضمین را به میزان مقرر تکمیل کند.