به گزارش «دنیای سفر» به نقل از فرانس ۲۴، قطار شبانه «پاریس وین» که از زمان راه اندازی در دسامبر ۲۰۲۱ حدود ۷۰ درصد از بلیت های موجود آن فروخته شده، عملاً یک خانه کامل در مسیر مسافرتی است.
سرویس «نایت جت» (Nightjet) که توسط شرکت ترابری ریلی اتریشی «اوبی بی» (OBB) اداره می شود، ساعت هفت ونیم عصر از ایستگاه شرقی پاریس حرکت می کند و ساعت ۱۰ صبح روز بعد به «وین» پایتخت اتریش می رسد. ارزان ترین بلیت این سفر از ۲۹.۹۰ یورو آغاز می شود. این یکی از چندین خط راه آهن جدید است که در سراسر اروپا برای متصل کردن شهرهای بزرگ با خطوط ریلی راه اندازی شده است.
شرکت ایتالیایی «TrenItalia» امیدوار است که راه آهن مستقیمِ «پاریس مادرید» را تا پایان سال ۲۰۲۴ راه اندازی کند. این شرکت پیش تر خطوطی را برای اتصال پاریس، لیون، تورین و میلان در سال ۲۰۲۱ تاسیس کرده بود.
یک قطار بین پاریس و برلین مجهز به تخت خواب، قرار است در پایان سال ۲۰۲۳ حرکت کند و یک اتصال سریع السیر جدید بین دو پایتخت تا سال ۲۰۲۴ ایجاد کند و به این ترتیب، زمان سفر ۱۰ ساعته فعلی را به ۷ ساعت کاهش دهد.
«مارک اسمیت»، کارشناس راه آهن و صاحب یک وب سایت سفر با قطار معتقد است که علاقه به سفرهای قطاری طولانی مدت در هشت سال گذشته به طور پیوسته در حال افزایش بوده است و امروزه مسافرانِ رو به رشد قطار، دو انگیزه اصلی دارند؛ آن ها از سفرهای هوایی اشباع شده اند و می خواهند ردپای کربنی از خود به جای نگذارند.
استدلال های زیست محیطی وجود دارد که برای سفر با قطار قانع کننده است. طبق محاسبات (OBB)، یک پرواز دوساعته از «پاریس» به «وین» منجر به انتشار ۴۱۹.۶ کیلوگرم کربن در مقایسه با ۴۱.۵ کیلوگرم در سفر با «نایت جت» می شود.
با این وجود، فقدان اقدام سیاسی برای اولویت دادن به روش حمل و نقل سازگار با محیط زیست همچنان وجود دارد. اگرچه قانونی که در ماه می در فرانسه معرفی شد، پروازهای کوتاه مدت را به دلایل زیست محیطی در صورت وجود راه آهن جایگزین که کمتر از دو ساعت طول بکشد، ممنوع می کند، اما این قانون دارای خلأهای زیادی بود که تنها سه مسیر سفری را شامل شد.
هنوز هم می توان از پاریس به «لیون» یا «بوردو» پرواز کرد، حتی اگر معادل های راه آهن پرسرعت وجود داشته باشد و انجام این کار نسبتاً ارزان است. گزارش «صلح سبز» (Greenpeace) در سال ۲۰۲۳ نشان داد که بلیت قطار در مسیرهای برون مرزی در اروپا به طور متوسط دو برابر گران تر از بلیت هواپیما است که بخشی از آن به دلیل معافیت های مالیاتی اعطاشده به خطوط هوایی است.
ظهور سفرهای هوایی مقرون به صرفه در دهه ۱۹۹۰ بود که ایده سفرهای سریع و ارزان را که می توانستند در برنامه تعطیلات آخر هفته گنجانده شوند، مطرح کرد و قطارهای شبانه اروپا را که عمدتاً سودی برای مسافران نداشتند از گزینه ها حذف کرد.
هرچند سفرهای هوایی دشوارتر شد، حمله تروریستی یازده سپتامبر سال ۲۰۰۱ به طور قابل توجهی تقاضا برای حفظ امنیت فرودگاه و زمان انتظار مسافران در فرودگاه ها را افزایش داد. برای مثال، یک پرواز یک ساعت و نیمه بین «پاریس» و «نیس»، دیگر خیلی سریع تر یا راحت تر از یک سفر پنج ساعت و نیمه با راه آهن نبود و موقعیت قطار در شهر، ایستگاه ها و امکانات سخاوتمندانه در قطارها نیز در نظر گرفته شد.
این به آن معنا نیست که سفر با قطارهای طولانی مدت در اروپا همیشه ساده است. عبور از یک یا چند مرز بین المللی با قطار می تواند به معنای رزرو از طریق چندین ارائه دهنده راه آهن ملی باشد.
«جان ورث» که مسؤولیت یک پروژه راه آهن مرزی را برعهده دارد، می گوید که مسیرها و قیمت ها اغلب توسط بازارهای منطقه ای تعیین می شود و صنعت راه آهن در اروپا هنوز به شدت ملی است و آن ها عمدتاً به خدماتی که در بازارهای ملی خود ارائه خواهند داد فکر می کنند.
خط مستقیمی که «پاریس» و «بارسلونا» را به هم متصل می کند، مظهر بسیاری از مزایا و معایب سفر به اروپا با قطار است. به لطف صدها میلیون یورو بودجه اتحادیه اروپا برای ارتقای این مسیر، خط آهن پاریس بارسلونا به یک مسیر پرسرعت با مدت زمان شش ونیم ساعت تبدیل شده است. به این ترتیب مسافران اگر بلیت این قطار را تهیه کنند، می توانند برای صبحانه به صرف یک کروسان در پایتخت فرانسه باشند، در ایستگاه «لیون» قدم بزنند و به موقع برای ناهار زیر آفتاب مدیترانه به ایستگاه راه آهن «بارسلون سانتس» برسند.
البته در برخی از نقاط اروپا قطارهای بسیار کمی تردد می کنند. شرکت ملی راه آهن فرانسه، تنها دو قطار سریع السیر را در روز راهی می کند که قیمت گران ترین بلیت های آن برای سفر یک طرفه به ۲۵۰ یورو می رسد. این درحالی است که در همین مسیر، ده ها پرواز در روز و شب با قیمت مناسب تر انجام می شود.
با تمام این تفاسیر، قطارها تقریبا همیشه با ظرفیت تکمیل شده حرکت می کنند، به خصوص در فصل تابستان که صندلی ها از ماه ها قبل فروخته می شوند.
«اسمیت»، کارشناس راه آهن معتقد است که افزایش تقاضا برای سفر با قطار مسلماً از سوی دولت و قطعاً از سوی شرکت های قطار نبوده و اساسا این تقاضا در بین مردم شکل گرفته است.
