به گزارش مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری؛ مسعود سلطانی فر معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری پیش از ظهر امروز سه شنبه پنجم آبان ماه در مراسم روز جهانی بزرگداشت میراث دیداری و شنیداری و رونمایی از دو اثر ثبت شده ایرانی در فهرست حافظه جهانی در کتابخانه ملی ایران، گفت: سازمان علمی، فرهنگی و آموزشی ملل متحد (یونسکو) به عنوان یکی از مهم ترین دستاوردهای جامعه بشری در قرن بیستم، در توسعه حوزه های مختلف فرهنگی، علمی و آموزشی سهمی بسزا و قابل توجه داشته است.
وی افزود: برنامه حافظه جهانی نیز یکی از مهم ترین فعالیت های یونسکو و نقطه اشتراکی از حمایت های صلح طلبانه آن در حوزه ارتباطات و فرهنگ است. من ضمن تبریک به مناسبت ثبت دو اثر ایرانی در فهرست حافظه جهانی یونسکو، شعار «بایگانی در خطر و حمایت از هویت جهانی» را که امسال و در هفتادمین سالگرد تاسیس یونسکو و به مناسبت روز جهانی میراث سمعی و بصری در نظر گرفته شده است، واجد دو نکته اساسی می دانم.
رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری با اشاره به این نکات گفت: یک نکته اینکه با توجه به تنوع فرهنگ ها، همگان باید بپذیرند که جامعه بشری یک کلِ واحد است و یک وحدت در عین کثرت است. مساله دیگر اینکه محصول گذشته و حال جامعه بشری، میراثی است که برای نسل های آینده به جا گذاشته می شود.
سلطانی فر گفت: ایران در پهنه کنونی خود و در جغرافیای ایران فرهنگی، پشتوانه ای با پیشینه ای از هزاران سال تمدن را در خود دارد و خوشبختانه از سال های گذشته تا کنون با تلاش و همگرایی دست اندرکاران عرصه فرهنگ، ۹ سند مکتوب از این فرهنگ غنی در حافظه جهانی به ثبت رسیده است. هر چند با توجه به فرهنگ ایرانیان، هنوز ده ها و صدها اثر قابل ثبت دیگر در فهرست حافظه جهانی در این سرزمین وجود دارد.
وی با بیان اینکه کارشناسان ما تخمین می زنند که حدود یک میلیون بنا، محوطه، سایت و مکان تاریخی در کشور وجود دارد، گفت: از سال ۱۳۰۹ یعنی زمان تصویب و اجرای اولین قانون در حوزه حفظ و حراست از این مکان های تاریخی تا کنون حدود ۳۲ هزار بنا، محوطه، سایت و مکان تاریخی ثبت ملی شده است که از این تعداد ۱۹ اثر به عنوان میراث جهانی در یونسکو به ثبت رسیده است که از این میان هم ۳ اثر در دوره دولت تدبیر و امید ثبت جهانی شده است.
معاون رئیس جمهور با اشاره به یک فترت حدودا ۲۴ ساله در ثبت آثار ایرانی در میراث جهانی، گفت: در سال ۱۹۷۹ سه اثر ایرانی به ثبت جهانی رسید اما از آن زمان تا سال ۲۰۰۳ هیچ مکان، بنا و سایت تاریخی در عنوان میراث جهانی ثبت نشد، از سال ۲۰۰۷ به این طرف یونسکو با توجه به تقاضاهای متعدد کشورها برای ثبت آثارشان در میراث جهانی، برای هر کشور بیشتر از یک سهمیه در سال در نظر نگرفت. ما همین الان حدود ۴۹ اثر را به عنوان آثار یا مکان هایی در فهرست ثبت موقت در نوبت ثبت داریم ولی با توجه به سیاست جدید یونسکو، حداقل باید ۴۰ سال صبر کنیم که این آثار به عنوان میراث جهانی ثبت شود.
وی در عین حال بناها، مکان ها، سایت ها و محوطه های تاریخی ایران را که قابلیت ثبت جهانی دارند اما هنوز در فهرست موقت کشورمان هم قرار نگرفته اند، حدود ۱۵۰۰ تا ۲۰۰ اثر تخمین زد و در ادامه گفت: ما در سال جاری موفق شدیم از یک سهمیه سوخته شده در سال های گذشته استفاده کنیم و به جای یک اثر، دو اثر را در میراث جهانی ثبت کنیم که این دو اثر عبارت بودند از میمند و شوش.
سلطانی فر همچنین گفت: تهدیدها و آسیب های موجود برای حافظه جهانی بشری فقط ناظر بر مسائل فنی و ماهوی نیست؛ نسل زدایی فرهنگی امروزه پدیده ای نامیمون است که میراث مستند جهانی و برنامه حافظه جهانی را نیز تهدید می کند. به این تهدیدها، سرقت، تخریب و سایر آسیب ها را هم بیفزایید.
