به گزارش دنیای سفر؛ وی با بیان اینکه زاگرس با سه برابر میانگین بارش کشوری یک چهارم آب ایران را تامین می کند، گفت: سازمان های مختلف به صورت جزیره ای وظایف و ماموریت های سازمانی خود را به خوبی انجام می دهند اما مشکلاتی که در زاگرس وجود دارد و ما در موضوع توسعه پایدار جایگاه مناسبی نداریم به مدیریت بخشی برمی گردد. لذا پروژه زاگرس فرصتی است که مولفه های بخشی در کنار هم قرار و انسجام سازمانی شکل بگیرد.
شریفی با بیان اینکه استقرار نظام کشاورزی پایدار در پروژه زاگرس مدنظر قرار گرفته است، اظهار کرد: ما با آرمان کشاورزی پایدار، سیاستی را تحت عنوان تثبیت شرایط پایدار مدنظر قرار دادیم. در همین رابطه پهنه بندی، خواسته های ذینفعان مختلف، تحلیل فنی، اولویت بندی، شاخص بندی و تدوین برنامه اقدام مدنظر قرار گرفت.
نسترن موسوی مشاور اقتصادی و اجتماعی پروژه زاگرس نیز در این نشست موضوع «تشریح مفاهیم و چارچوب اجرایی ابتکارات روستای سبز و زندگی پایدار عشایر» را مدنظر قرار داد و اظهار کرد: آنچه به عنوان روستای سبز و زندگی پایدار عشایری در طرح زاگرس مطرح شده تحت عنوان ابتکارهای سبز قرار می گیرد. گرچه ممکن است بر اساس شاخص های روستای سبز اعم از دستیابی به عدالت، شیوه های پایدار زندگی به نظر اجرای آن غیرممکن باشد اما در کشورهایی نظیر ویتنام و هند اجرا شده و نتیجه گرفته است.
میترا البرزی منش مدیرعامل انجمن پاما در ادامه سخنان موسوی در نشست ملی معرفی و بررسی برنامه های فرادستی حفاظت و توسعه پایدار زاگرس در معرفی پروژه این انجمن با عنوان «معرفی طرح توانمندسازی تشکل محلی شولیز و احیا صنایع دستی جوامع بومی زاگرس» گفت: ما در پروژه خود صنایع دستی اصیل را به عنوان جایگزینی برای بهره برداری ناپایدار از زاگرس مدنظر قرار دادیم.
وی با تشریح روند ورود پاما به روستای «گل سفید» تصریح کرد: شکل گیری تعاونی شولیز با محوریت صنایع دستی به زنان روستای «گل سفید» کمک کرده است تا بتوانند به صورت مستقیم به بازار متصل شوند.
غلامرضا هادربادی مدیرکل دفتر ترویج و مشارکت های مردمی سازمان جنگل ها، مراتع و آبخیزداری نیز در این نشست اظهار کرد: سازمان جنگل ها از یک دهه پیش پروژه های موفق توانمندسازی مانند ترسیب کربن را در کشور اجرا کرده و طرح جامع احیای زاگرس را در دستور کار دارد.
مهدی میزبان مدیرکل دفتر مطالعات جامع سازمان امور عشایر ایران در ادامه سخنان هادربادی در این نشست با بیان اینکه ۵۶ درصد جامعه عشایری در زاگرس زندگی می کنند گفت: عشایر لر، ترک قشقایی وعرب ها در این منطقه استقرار دارند. حضور این اقوام در زاگرس تاریخی بوده و طی هزاران سال بدون اینکه مشکلی برای محیط زیست به وجود بیاورند در آن زندگی کرده اند.
وی با بیان اینکه زمانی که بخواهیم درباره مشارکت و فرهنگ زاگرس صحبت کنیم باید تغییرات ایجاد شده در آن را مدنظر قرار دهیم، افزود: زمانی بهره برداری بومی در زاگرس وجود داشت اما این مدل در حال حاضر از بین رفته و ما باید راهکارهای تازه برای مشکلات ایجاد شده پیدا کنیم. از این رو ما باید زمانی که برنامه می نویسیم نظرات ذینفعان را در آن لحاظ کنیم.
سخایی از کارشناسان سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نیز به عنوان آخرین سخنران این نشست گفت: محدوده زاگرس به واسطه داشتن جاذبه های طبیعی یکی از مستعدترین مناطق برای توسعه گردشگری است لذا فراهم کردن زیرساخت های این حوزه در این مناطق ضروری است زیرا در زمان فقدان زیرساخت ها گردشگر تبدیل به معضلی برای مناطق شده و به عنوان یک عامل توسعه ای قلمداد نمی شود.
