به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، آزیتا میرزایی سرپرست هیات بررسی و شناسایی حوضه آبریز رودخانه اترک با اعلام این خبرگفت: در مسیر طولانی این حوضۀ آبریز، تپه و محوطه های باستانی زیاد و مهمی شکل گرفته که برنامه ریزی برای مطالعه عمیق تر آن ها در شناخت فرهنگ گذشتۀ ایران زمین بسیار حایز اهمیت است.
وی افزود: در بررسی و شناسایی حوضۀ آبگیر سد قردانلو، فرصتی پیش آمد تا بخشی از این محوطه مورد مطالعۀ باستان شناختی قرار گیرد.
این باستان شناس تصریح کرد: در این فعالیت پژوهشی ۲۱ نقطه بعنوان آثار فرهنگی ثبت و ضبط شد. از این تعداد، نقطه اول یک بند در نزدیکی تنگه بود که با وجود تعلق آن به دهه های اخیر شواهدی دال بر وجود آثار قدیمی تر نیز در آن وجود دارد.
میرزایی افزود: نقطه شماره ۱۲ نیز متعلق به روستای متروک قردانلو بود که به دلیل زلزله در دهه ۷۰ تخریب و متروک شده بود. ۱۹ نقطۀ دیگر متعلق به آثار و محوطه های فرهنگی هستند که دوره هایی از مفرغ، آهن، تاریخی و اسلامی را در بر دارند که از لحاظ کارکرد احتمالا محوطه های مسکونی، قلعه های نظامی و دفاعی و قبرستان بوده اند.
به گفته این باستان شناس یکی از نکات جالب توجه در این منطقه ساخت روستاها در دامنۀ کوه ها بوده و از دشت میان کوهی فقط برای کشاورزی استفاده می شده است.
میرزایی افزود: با توجه به شناسایی موقعیت آثار و محوطه های باستانی در این منطقه احتمالا این امر در گذشته نیز مصداق داشته زیرا قالب محوطه ها در دامنه کوه ها و ارتفاعات طرفین این دشت میان کوهی واقع هستند.
گفتنی است حوضه آبریز رودخانه اترک یکی از مهم ترین حوزه های فرهنگی شمال شرق ایران محسوب می شود، این رودخانه به طول ۶۶۹ ک.م، از بلندی های رشته کوه هزار مسجد در جنوب قوچان سرچشمه گرفته و پس از آبیاری دشت های قوچان، فاروج و شیروان وارد شهرستان بجنورد می شود.
بررسی و شناسایی نجات بخشی آثار باستانی و فرهنگی حوضه آبریز قردانلو با مجوز رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری انجام شد.
