سالانه میلیون ها پرنده مهاجر و باارزش که برای زمستان گذرانی به ایران مهاجرت می کنند و برای استراحت از سفری طولانی مدت در شمال کشور به زمین می نشینند توسط افرادی سودجو و دلال صید شده و پس از ذبح غیربهداشتی در محیطی کاملا آلوده در شهر فریدونکنار به فروش می رسند.
این افراد با بستن تورهای هوایی این پرندگان را زنده می گیرند و به طرز وحشتناکی سلاخی می کنند و به مسافران و برخی بومیان می فروشند. چند سالی است فعالان محیط زیست و حامیان حقوق حیوانات با اعتراضاتی مثل تجمع، انتشار اخبار، نوشتن مقاله و … سعی در افزایش حساسیت عمومی دارند و از مسئولان امر می خواهند جلوی این فجایع گرفته شود تا این سرمایه های طبیعی حفظ شوند.
چنین جلسات متعددی نیز با حضور نمایندگان این صیادان تشکیل و نقشه راهی هم ترسیم شده است تا طبق آن به مرور از حجم بالای این شکار غیرقانونی کم شود. صیادان مدعی شده اند این نحوه شکار قرن هاست در این منطقه وجود داشته و این روش حتی به حفاظت پرندگان مهاجر نیز کمک می کند به این نحو که آنها با به آب بستن اراضی شخصی خود، محصور کردن آنها، عدم تیراندازی و نیز دان پاشی باعث شده اند این پرندگان مهاجر و خسته به این فضای جذب و با آرامش تغذیه کنند و تلف نشوند! از سوی دیگر، حامیان محیط زیست این توجیحات را بی اساس دانسته و از مسئولان می خواهند بدون چشم پوشی به وظیفه قانونی خود عمل و با شکارچیان برخورد کنند.
حال، چرا سازمان محیط زیست کشور طی این سال ها اقدام مثبتی در این باره انجام نداده است تا همچنان هر ساله شاهد این بی قانونی باشیم؟
خانم ابتکار، رئیس سازمان حفاظت محیط زیست کشور به تازگی در گفت و گویی اذعان کرده نفوذ برخی مسئولان محلی مانع از برخورد قانونی با متخلفان است.
یکی از محیط بانان منطقه نیز حمایت برخی مقامات استان را علت عدم برخورد با این پدیده دانسته است.
تجمع ذی نفعان در مقابل استانداری و فرمانداری و … و ایجاد فضای متشنج باعث شده است قانون شکار و صید در این نقطه از سرزمین مان ایران به درستی اجرا نشود. معیشت بومیان عامل مهمی است که دست و پای مجری قانون را بسته که متأسفانه این امر باعث شده در مواردی که سازمان قصد برخورد قانونی را هم داشته با ممانعت عوامل سیاسی امنیتی مواجه شود.
حال که کلید حل مشکل به معیشت این افراد گره خورده است باید برای رفع این مانع اقدامی اساسی صورت پذیرد. فعالان محیط زیست برای تغییر روش معیشت جوامع محلی باید مردم را به نخریدن پرندگان مهاجر تشویق کنند و از سوی دیگر، صنعت اکوتوریسم و پرنده نگری را در منطقه نهادینه کنند. همچنین همین صیادان می توانند راهنمایان محلی شوند و گردشگران به ازای تماشای پرندگان به آنها مبلغی پرداخت کنند و حتی بومیان اتاقی از خانه خود را به آنها اجاره دهند و از آنها پذیرایی کنند و کسب درآمد کنند. اینجاست که باید از خود مایه گذاشت تا این معضل به زودی مرتفع شود.
