نمایشگاه “الاهواز عبرالتاریخ الاسلامی” یا “اهواز در گذر تاریخ اسلامی” دو سالگی خودش را تجربه کرد. نمایشگاهی که شفاف سازی، افزایش خودآگاهی، باز کردن سرفصل های جدید در حوزه مطالعات تاریخ و … را به دنبال داشت. این نمایشگاه امسال توانست به صورت حرفه ای تر از پارسال فعالیت خود را آغاز کند و به دلیل استقبال بسیار مردم از شهرستان های مختلف، به مدت سه روز تمدید کند.
در طول برگزاری هر شب روحانیون، مسئولان استانی و محلی از نمایشگاه بازدید می کردند. هر روز صبح نیز نمایشگاه محل بازدید دانش آموزان بود. مطالب ارائه شده در این نمایشگاه به چند دسته تقسیم می شدند. معرفی علماء اهوازی از قرن اول اسلامی تا قرن ۱۲، معرفی مشاهیر از جمله منجمین، شعرا و … و معرفی شخصیت های تاثیرگذار در طول تاریخ استان. در این بین شخصیت هایی از شهرستان های مختلف معرفی شدند که پیش از این بسیاری از وجود چنین مشاهیری بی خبر بودند. از جمله وجود وزرای صبی (مندایی) در دربار حکومت مشعشعیان یا عالمانی همچون ابوبکر سوسی یا محمد بن فلاح مشعشعی.
از آنجایی که مطالعات تا قرن ۱۲ به مطالعات تاریخی و بعد از آن به تاریخ معاصر معرفی می شوند، این نمایشگاه رویکرد خود را مختص به ۱۲ قرن ابتدایی اسلام محدود کرد تا با عمق بیشتری این دوره ها را معرفی کنند. اما متاسفانه بخش اعظمی از تاریخ در همین ۱۲ قرن نیز دیده نشده بود که به نظر فضای نمایشگاه ایجاب نمی کرد. مثلا تاریخ موسیقی مذهبی در ۱۲ قرن، تاریخ اجتماعی و سبک زندگی، تاریخ جامعه کشاورزی و سختی هایی که در آن دوره گذرانده شده است. نهرهایی که توسط کشاورزان کشیده شد و تا کنون برقرارند و غیره. این ها مواردی هستند که باید معرفی شوند.
اتفاق مهمی که در فرآیند برگزاری نمایشگاه رخ داد و کمتر توجهی از سوی مسئولان خصوصا میراث فرهنگی به آن شد، مشارکت مردم در جمع آوری آثار تاریخی بود. مردم طی روزهای نمایشگاه به صورت کاملا خود انگیخته به مشارکت پرداختند و سکه های بسیاری از قرون اولیه اسلامی را به صورت امانتی در اختیار برگزار کنندگان نمایشگاه قرار دادند.
این اتفاق الگوی بسیار خوبی برای فعالیت های آینده میراثی است. به نظر می رسد هر چقدر مردم خود و میراث خود را در نمایشگاه می بینند احساس تعلق خاطر به آن بیشتر و در نتیجه منجر به مشارکت مخاطبان می شود.
این نمایشگاه به صورت مستند “مصادیق دروازه بودن استان برای ورود تشیع” را به تصویر کشاند و امیدواریم این مجموعه برای ماه های محرم یا سفر نیز برنامه درخور و تاثیرگذار دیگری نیز داشته باشند. قدیمی ترین شبیه خوانی های حسینی نیز در مناطق مختلف استان برگزار می شوند که متاسفانه کمتر مطالعاتی برای معرفی آن به دیگر فرهنگ ها صورت گرفته است.
