به گزارش «دنیای سفر»، باستان شناسان در «وایومینگ»، قدیمی ترین مُهره شناخته شده در نیم کره غربی را کشف کردند که یک زیور استخوانی با قدمت نزدیک به ۱۳ هزار سال است که توسط قوم «کلوویس» (Clovis) ماقبل تاریخ ساخته شده است.
محققان به «لایوساینس» گفته اند این مُهره استوانه ای شکل که صیقل داده شده است، ۷ میلیمتر طول دارد، دارای چندین شیار است و از استخوان یک خرگوش ساخته شده است. محققان خاطرنشان کردند که رنگ قرمز بسیار کمرنگ این مُهره ممکن است به دلیل خاک غنی از اکسیدآهن متمایل به قرمز محیط اطراف ایجاد شده باشد.
محققان این مُهره را در نزدیکی بقایای یک آتشدانِ ماقبل تاریخ به همراه دیگر آثار باستانی متعلق به قوم «کلوویس» پیدا کردند. «کلوویس»ها نخستین مردم ساکن قاره آمریکا نبودند. آنها بیش از ۱۳هزار سال پیش از طریق پل «برینگ لند» به آمریکای شمالی رسیدند؛ مسیری که در آخرین «عصر یخبندان» در تنگه «برینگ» قرار داشت و اکنون زیر آب رفته است. شواهد مربوط به «کلوویس»ها به سرنیزه های نمادین آن ها گره خورده است، اما «کلوویس»ها حدود ۱۲ هزار و ۷۵۰ سال پیش ناپدید شدند، یعنی درست در زمانی که دوره «یانگر درایاس» شروع شد و برخی از حیوانات بزرگ منطقه منقرض شدند.
این مُهره کوچک در سال ۲۰۱۶ در محوطه ای واقع در شهرستان «کانورس» کشف شد. باستان شناسان همچنین بیش از ۴۰هزار ابزار سنگیِ «کلوویس»ها را در همان محوطه به همراه بخش هایی از بقایای یک ماموت، بقایای سوخته گاومیش های کوهان دار «عصر یخ» و سوزن هایی از جنس استخوان کشف کردند.
محققان برای تعیین نوع استخوانی که «لوویس» ها برای ساخت مهره استفاده کردند، نمونه ای از کلاژن آنها را برای استفاده در آزمایش باستان جانورشناسی استخراج کردند. با این حال، چند احتمال وجود دارد؛ در آن زمان، خرگوش های کالیفرنیایی(L. californicus)، خرگوش های دم سفید (L. townsendii)، خرگوش های پاشنه برفی (L. americanus) و خرگوش های قطبی (L. arcticus) همگی در «وایومینگ» کنونی زندگی می کردند.
محققان در این مقاله که ۵ فوریه در ژورنال «Scientific Reports» منتشر شد، نوشتند که این یافته نخستین مدرک روشنی است که نشان می دهد مردم «کلوویس» از خرگوش ها استفاده می کردند.
محققان برای قوت بخشیدن به این فرضیه که این مُهره ساخته دست انسان است و محصولی به جامانده از اعمال یا هضم یک حیوان وحشی نیست، متذکر شدند که این مُهره تنها شیء استخوان صیقلی از هزاران مورد موجود در محل کشف است.
به گفته «سوروول»، اگرچه محققان نتوانستند به طور دقیق قدمت این مهره را تعیین کنند، اما تاریخ گذاری رادیوکربن در محل کشف نشان می دهد که قدمت محل به ۱۲هزار و ۹۴۰ سال پیش بازمی گردد. مهره های لوله ای مشابه، که به همان سبک از استخوان های خرگوش ساخته شده اند، قبلاً در سیبری یافت شده بودند و قدمت آن ها به ۲۸هزار سال پیش بازمی گردد. این احتمال وجود دارد که نخستین آمریکایی ها این روش ساخت مهره را با خود از سیبری آورده باشند، اما به گفته محققان، یافتن فقط یک مُهره، نتیجه گیری در این مورد را دشوار می کند. محققان همچنین افزودند که ساخت مُهره از استخوان های خرگوش ممکن است به طور مستقل در هر دو مکان تکامل یافته باشد.
