به گزارش «دنیای سفر»، آزاده عابدین زاده مشاور عالی خدمات گردشگری در نشست نگاهی تحلیلی به اصول ارزیابی تأسیسات گردشگری ایران که در حاشیه پانزدهمین نمایشگاه بین المللی گردشگری و سی و پنجمین نمایشگاه ملی صنایع دستی برگزار شد، گفت: تأسیسات گردشگری مانند هتل، مهمانپذیر، سفره خانه سنتی، اقامتگاه سنتی و … به عنوان جز مهمی از زنجیره ارزش صنعت گردشگری محسوب می شوند. در کشورهای مختلف جهان ارزیابی و درجه بندی تأسیسات گردشگری از شیوه های گوناگونی ارزیابی بیرونی و ارزیابی داخلی و… با هدف ارتقا کیفیت خدمات گردشگری و مدیریت و برنامه ریزی مورد بهره برداری قرار گرفته است.
وی گفت: برای اولین بار در ایران اداره جلب سیاحان در سال ۱۳۴۷ اقدام به ارزیابی و درجه بندی تأسیسات گردشگری کرد و این فرایند تاکنون با رویکردهای مختلف به صورت مستمر ادامه یافته است. در ابتدا رویکرد کمی بر کیفی در ارزیابی ها غالب بود و ویژگی هایی مانند مساحت عرصه و اعیان، تعداد اتاق و … در ابعاد کیفی خدمات ارجحیت داشتند ولیکن این نگاه در امتداد زمان تغییر یافته و امروزه شاخص های کیفی اهمیت و وزن بیشتری یافته اند.
عابدین زاده بیان کرد: چارچوب اجرایی فرایند ارزیابی با تکیه بر اسناد بالادستی مانند آئین نامه ایجاد، اصلاح، … و شیوه نامه درجه بندی ۱۴۰۰ مشخص شده است. ذینفعان اصلی در این فرایند شامل تأسیسات گردشگری، شرکت های عامل تطبیق، کارشناسان ارزیاب، وزارت میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی و… هستند.
این کارشناس ارزیاب گفت: حمایت وزارت میراث در توانمندسازی مدیران تأسیسات گردشگری در درک و آگاهی از فرایند ارزیابی و ضوابط، لزوم به روز شدن ضوابط قدیمی، اصلاح برخی از شاخص های ضوابط جدید، تسریع در تدوین ضوابط دیگر تأسیسات گردشگری، صدور کارت شناسایی کارشناسان ارزیاب، شفافیت در دستمزد کارشناسان ارزیاب، تشریک مساعی در ایجاد تشکل حرفه ای کارشناسان ارزیاب و … از جمله مسائلی است که نیاز به تدقیق افزون تری دارد.
