به گزارش «دنیای سفر» از نیمه مهرماه ۱۳۹۹ با تصمیم ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز و سایر دستگاه های مربوطه، رجیستری گوشی باید در مبادی ورودی و به صورت کاملا حضوری انجام شود. این قانون زمانی به اجرا گذاشته شده که مرزهای ایران به روی گردشگران خارجی بسته بود و حالا هم اطلاعات درست و دقیقی درباره مقررات ریجستری گوشی همراهِ مسافران ورودی به ایران در وب سایت های وزارت امور خارجه، ویزای الکترونیک، سفارتخانه ها و حتی تورگردان ها وجود ندارد.
در سایت اطلاع رسانی همتا این توضیحات به انگلیسی و فارسی داده شده که “جمهوری اسلامی ایران به منظور تسهیل در ارائه خدمات GSMA و افزایش رضایت مشترکین، از دسترسی غیرقانونی دستگاه های تقلبی و دزدی به شبکه های اپراتور GSMA جلوگیری می کند. بنابراین، تنها دستگاه های مجاز برای ورود به شبکه اپراتور GSMA و برقراری ارتباط باید این شرایط را داشته باشند: درج سیم کارت غیرایرانی روی هر مدل تلفن همراه یا فقط سیم کارت ایرانی در مدل های قانونی تلفن همراه استفاده شود. اگر قصد استفاده از سیم کارت ایرانی روی تلفن همراه خود را دارید باید توجه کنید که گر کمتر از سه هفته در ایران بمانید می توانید بدون مشکل از سرویس GSMA استفاده کنید، اما اگر اقامت شما در ایران بیش از سه هفته باشد، برای استفاده از سرویس GSMA باید مالیات تلفن همراه خود را در گمرکات واقع در فرودگاه و پایانه های مسافربری پرداخت و موبایل خود را ثبت کنید.”
با این وجود، طبق اظهارات برخی آژانس داران بسیاری از گردشگران که این مدت به ایران سفر کرده اند به دلیل بی اطلاعی از وجود چنین مقرراتی با مسدود یا بلاک شدن تلفن همراه خود مواجه شده اند. گردشگرانی هم بوده اند که برخلاف سه هفته زمانی که تعیین شده، از همان ابتدای سفر تلفن شان مسدود شده است.
یکی از آژانس داران می گوید: گردشگرانی که انفرادی سفر می کنند و یا در فرودگاه راهنمای تور همراه آن ها نیست اطلاع ندارند که در مبادی ورودی باید تلفن همراه خود را رجیستر کنند. نمی دانند به محض این که گوشی همراه خود را روشن کنند مسدود و یا بلاک می شود. البته خیلی از آژانس داران و راهنماهای گردشگری هم به دلیل دو سال دوری از فضای کاری، اطلاعاتی از مقررات جدید ندارند و مشکلات به مرور سر باز می کند.
یک تورگردان دیگر نیز با اشاره به تجربه ای که اخیرا گردشگرانش در سفر به ایران داشته اند به ایسنا می گوید: گوشی آن ها رجیستر نشده بود، بنابراین مسدود شد و آن ها تا زمانی که به وای فای دسترسی پیدا نکردند نمی توانستند با کسی تماس بگیرند و این شرایط، سفر را برای آن ها سخت، پراسترس و نگران کننده کرده بود.
پیامد این اتفاق زمانی بیشتر جلوه می کند که گرفتار مساله ای به نام “ایران هراسی” باشیم. در چنین موقعیتی، در دسترس نبودن مسافر خارجی و تماس نداشتنش به مدت طولانی با نزدیکان و خانواده اش قطعا به نگرانی های موجود و آن تبلیغات دامن می زند.
سوای گردشگران خارجی، برخی مسافران ایرانی مقیم خارج از کشور نیز در سفرهای اخیر به ایران تجربه های خود را از رجیستری گوشی همراه در مبادی ورودی، در فضای مجازی به اشتراک گذاشته اند و از صف طولانی و معطلی زیاد برای رجیستر کردن گوشی همراه در فرودگاه های بین المللی که فقط یک نفر مسؤول انجام این کار است و در برخی ساعت ها نیز غیبت طولانی دارد، و همچنین مشکلات بعد از رجیستری، نقص فنی سایت گمرک و خطاهای سیستمی صحبت کرده اند.
مسؤولان گمرک اوایل شهریورماه ۱۴۰۰ در جریان بازدید خاندوزی- وزیر اقتصاد – از گمرک امام خمینی (ره) گفته بودند: با توجه به مقررات حاکم، ایستایی برای رجیستری در مبادی ورودی وجود دارد که نیاز به اصلاح فرایند و حداقل حضور است. وزیر اقتصاد نیز در نامه ای به رییس کل گمرک تاکید کرده بود: با تشکیل کارگروه، شرایطی ایجاد شود که رجیستری حضوری به کمترین زمان کاهش یافته و یا حتی حذف شود.
پس از آن، مسؤولان گمرگ گفته بودند: با توافقات و مصوبات اخیر، صرفا احراز هویت شخص مسافر و گوشی تلفن همراه او در مبادی ورودی توسط گمرک در حداقل زمان ممکن انجام خواهد شد و تمام کنترل های لازم بعدی در راستای رجیستر کردن گوشی از جمله کنترل گذرنامه از طریق سرویس ناجا و وجود سیم کارت به نام مسافر ورودی، به طور کاملا غیرحضوری و در فرصت یک ماه از تاریخ ورود مسافر در سامانه مربوطه انجام خواهد شد و فرآیند اضافی از جمله تکمیل فرم، پرداخت حقوق ورودی و یا سایر فرآیندها در مبادی ورودی گمرک انجام نخواهد شد. همچنین به گمرکات تذکر داده شده بود در صورت وجود هرگونه ایستایی در این زمینه با آن ها برخورد شود.
با این وجود، همچنان ایستایی و صف و انتظار طولانی رجیستری در مبادی ورودی برای مسافران وجود دارد و این مصوبات هنوز به درستی اجرا نمی شود، اما سوالی که مطرح می شود این است که چرا مسافر خارجی که با توجه به هجمه های زیاد علیه ایران، تصمیم می گیرد به این کشور سفر کند و قرار است ارز وارد کند، از مقررات سخت، پیچیده و وقت گیر مستثنی نمی شود؟ اگر قرار است این قانون برای همه یکسان به اجرا گذاشته شود چرا نسبت به اطلاع رسانی آن کوتاهی شده تا همین ناآگاهی، نگرانی ها درباره سفر به ایران را تشدید کند؟ چرا وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی به عنوان متولی گردشگری در این تصمیم گیری ها که مستقیم برنامه سفر گردشگران خارجی را تحت تاثیر قرار می دهد نقشی ندارد و جایگاهی منفعل به آن بخشیده شده است؟
