داستان چیست؟
ماجرای خانه تاریخی که سال ها محل زندگی و رشد نویسنده بزرگ ایرانی بود و بعد از سال ها مالکان جدید آن یعنی متولیان میراث فرهنگی اعلام کردند خانه را برای باستان شناسان و به عنوان خانه باستان شناسان انتخاب کرده اند و حتی آیین افتتاحیه آن را برپا کردند و حتی یکی دو روز در هفته تا چند ماه خانه را برای فعالیت باز نگه داشتند و به مرور حرف از تبدیل خانه به پاتوق معتادان و خوابگردها تبدیل و به مرور زباله دانی شد و در نهایت خبر رسید که خانه را یک قاچاقچی قرق کرده و حتی چند باری هم شده که معتادانی را در حال کندن در چوبی و قدیمی خانه از این بنای تاریخی دور کرده اند.
اما سرانجام حدود یک ماه قبل متولیان صندوق احیا خبر دادند که بهره برداری این خانه را فردی آشنا به حوزه فرهنگ برعهده گرفته است.
اما با توجه به اتفاقات رخ داده برای این بنای تاریخی، در زمان برنده شدن این بهره بردار در این مزایده اعلام کرده بود که کاربری این بنا از سوی صندوق احیا فرهنگی، هنری و آیینی اعلام شده است. بنابراین، او قصد دارد تا جنبه گردشگری را در کنار جنبه های فرهنگی، هنری و آیینی برای این بنای تاریخی پررنگ کند.
سیده محبوبه کاظمی دولابی، مدیر نگارخانه ترانه باران که طبق اعلام صندوق احیا باید از او به عنوان بهره بردار خانه پدری جلال آل احمد نیز نام برد، قرار است برای مدتی معین بعد از مرمت و تعیین کاربری دقیق از این خانه قدیمی که بیشتر به عنوان یک مکان رویداد از آن یاد می شود، بهره برداری کند.
او به خبرهای تلخی که از وضعیت نابسامان خانه پدری جلال آل احمد شنیده بود، اشاره می کند و می گوید: تصمیم گرفتم اگر طرح و ایده ام مورد توجه مسئولان قرار گیرد، این بنای با اصالت و شاخص را ساماندهی کنم، اکنون نیز در حال تهیه مقدمات مرمت اصولی خانه هستم که متاسفانه آسیب های متعددی دیده است.
وی با بیان اینکه تیمی از بهترین های این کار برای مشورت آماده بودند، ادامه می دهد: بلافاصله پس از سامان یافتن فرآیند مرمت و بهسازی، برای تولید محتوای فاخر در خانه با جامعه فرهنگ و هنر جلسات مشورتی برگزار می کنم.
او توجه و نگرانی های مردم و رسانه ها به دغدغه های فرهنگی از جمله وضعیت برخی خانه های تاریخی در روزهای سخت اقتصادی را قابل تقدیر می داند و می افزاید: این توجه ملی یک سرمایه است که باید بر مبنای آن برنامه ریزی های کاربردی انجام داد.
کاظمی با بیان این که در حوزه فرهنگ محال است دولت بتواند به تنهایی بار همه مشکلات را به دوش کشد، راهکار را استفاده هوشمندانه از کارآفرینان علاقمند به فرهنگ و واگذاری این نوع امور به بخش خصوصی و حتی هموار کردن مسیر مشارکت می داند.
وی با بیان اینکه بخش خصوصی برای حضور موثر در شاخه های مختلف فرهنگ از گردشگری تا هنر نیازی به فرش قرمز ندارد، تاکید می کند: با این وجود آن بخش خصوصی باید با تصویب قانون های تشویقی به این اطمینان خاطر برسد که ثوابش کباب نمی شود.
کاظمی به جایگاه ویژه خانه های اندیشمندان، نویسندگان و هنرمندان اشاره می کند و می گوید: خوشبختانه مدتی است که در ایران نیز این مهم مورد توجه قرار گرفته و با اذعان به کارکرد فرهنگی اقتصادی این خانه ها حالا دغدغه های مردمی را هم پشت سر خود دارد.
بهره بردار خانه پدری جلال آل احمد با بیان اینکه امروز مردم درک کرده اند که کمترین فایده شهر یا محله ی یک بافت کهن که مورد توجه توریست ها باشد، رونق افزایی به کسب و کارهای خرد آنهاست، می گوید: در این وضعیت اقتصادی و زمانه ای که کرونا همه را زمین گیر کرده است، هنر و محیط های هنری می تواند درمانگر و انرژی بخش باشد.
کاظمی راه برون رفت از مشکل کنونی خانه های تاریخی را دست به دست هم دادن همه دوستداران اهل فرهنگ و هنر می داند و ادامه می دهد: با کنار نشستن و غر زدن اتفاقی رخ نمی دهد، شرایط خاص هنر امروز ایران نیاز دارد همه انرژی های مثبت در یک راستا قرار گیرد، این میان تنها انتظار از بخش های مختلف دولت از وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی تا فرهنگ و ارشاد اسلامی و حتی شهرداری ها برای برگشت آب رفته به جوی حمایت عملی از بخش خصوصی کارآفرین است.
