به گزارش «دنیای سفر» به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، دومین فصل کاوش در تپه رستم سیستان، یکی از محوطه های اقماری شهر سوخته، توسط اعضاء هیات علمی و دانشجویان گروه باستان شناسی دانشگاه زابل با مجوز پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری آغاز شد.
سرپرست هیأت باستان شناسی تپه رستم در این باره، گفت: گروه َباستان شناسی دانشکده هنر و معماری دانشگاه زابل با هدف آموزش دانشجویان رشته باستان شناسی و همچنین استفاده از توان متخصصان داخلی محوطه های کلیدی دشت جنوبی سیستان را کاوش کرد.
حسینعلی کاوش، تپه رستم را یکی از محوطه های اقماری شهر سوخته برشمرد که در دشت جنوبی سیستان و در محدوده حوض دار تاریخی در نزدیکی قلعه رستم قرار گرفته است.
این باستان شناس با بیان اینکه در این فصل از کاوش، ۱۵ دانشجوی ترم آخر رشته باستان شناسی به مدت ۴۵ روز به فعالیت میدانی و کسب تجربه می پردازند، اظهار کرد: با توجه به اهداف و یافتن پاسخ های احتمالی در این فصل دو ترانشه ۷ در ۱۰ متر با هدف شناسایی آثار معماری تعیین و کاوش می شود.
کاوش با اشاره به نتایجی که تاکنون از کاوش فصل اول این محوطه به دست آمده است، اظهار کرد: برخی از اشیاء و قطعات سفالینه ها و دیگر داده های مکشوفه از این محوطه ارتباط و تاثیرپذیری آن را با شهر سوخته اثبات و اهمیتش را در عصر مفرغ (پنج هزار سال پیش)، یعنی همزمان با شهر سوخته سیستان آشکار می سازد.
سرپرست هیات باستان شناسی تپه رستم سیستان گفت: این محوطه روی یک تپه مصنوعی ساخته شده و ساختار معماری آن دارای یک حصار مدور با دیوارهای بلند بر گِرد یک بنای بزرگ مرکزی تشکیل شده است.
او اضافه کرد: فضاهای متعددی با دیوارهای قطور به صورت مدور در اطراف بنای مرکزی ساخته شده که به جهت اهمیت این سازه در گذشته توسط ساکنان آن، قبل از ترک کردن تپه، فضاهای اطراف بنای مرکزی به منظور حفاظت با خاک پر شده که خود نشان از اهمیت این سازه معماری دارد.
کاوش بیان کرد: به نظر می رسد این فضا یک بنای مقدس بوده باشد که با ادامه حفاری و هویدا شدن کامل بنا از زیر خاک می توان به صورت قطعی کارکرد آن را در عصر مفرغ و یا دوره تاریخی مشخص کرد.
سرپرست هیأت باستان شناسی تپه رستم با اشاره به کاوش های صورت گرفته توسط گروه باستان شناسی دانشگاه زابل در محوطه های اقماری شهر سوخته، اظهار کرد: تاکنون ۱۶ فصل حفاری در چهار محوطه از جمله تپه طالب خان، تپه یلدا، تپه گراتزیانی و تپه رستم انجام شده و نتایج ارزشمندی از آن ها نظیر معماری و اشیاء باستانی از قبیل اشیاء سنگی، سفالی، پیکرک های حیوانی و انسانی و اشیاء فلزی، مُهر و اثر مُهر به دست آمده است که تمام این آثار در خود محوطه ها تولید می شده اند و این امر نشان می دهد مردمان دشت جنوبی سیستان ۵۰۰۰ سال قبل به تخصص و دانش ابزارسازی دست پیدا کرده بودند.
