به گزارش «دنیای سفر»، گریفین یا شیردال (دال به معنای عقاب است: فرهنگ معین) از مرغان اسطوره ای دنیای باستان است. این موجود عجیب که نمونه هایی از آن در افسانه ها و هنر بین النهرین، مصر، یونان، هند و ایران مشاهده شده از نیمۀ جلو به شکل عقاب و از نیمۀ پشت، شبیه شیر است و یکی از کامل ترین نمادهای قدرت و پادشاهی به شمار می آید که نخستین بار هنرمندان عیلامی آن را ابداع کردند.
این پرنده در بعضی از ادوار تاریخی ایران، «هما» نامیده شده است. در متون ادبی فارسی مرغی به نام هما آورده شده که جایگاه رفیعی در ادبیات و باورهای ایرانیان داشته است، چنان که آن را موجب سعادت می دانستند و می پنداشتند که سایه اش بر سر هر کسی افتد او را خوشبخت می کند. شیردال یا گریفین یا هما می تواند همان عنقا یا سیمرغ اساطیری و افسانه ای سنتی نیز باشد که در شاهنامه فردوسی به آن اشاره شده است.
نمونه های گریفین یا شیردالِ دوران هخامنشی به تاریخ ۵۰۰ قبل از میلاد برمی گردد. از لحاظ فرم هنری، این موجودات، خاصِ دوران هخامنشی شده اند و بیشترین نمونه ها و به یادماندنی ترین گریفین ها را در بین تمام دوران نمایش داده اند. گریفین های هخامنشی از اندازه های بزرگ برای سرستون تا ابعاد کوچک برای زیورآلات ساخته شده اند.
در خاکبرداری های سال های ۱۳۳۱ تا ۱۳۳۳ خورشیدی، دو سرستون عقابِ دو سر در دو قسمت از ساختمان شمالی خیابان سپاهیان در تخت جمشید یافت شد که احتمالا برای برپایی در یکی از کاخ های دورتر از آن مکان بوده است، ولی فرصت بردنش را نیافته بودند. تراش و پرداخت این دو اثر، بسیار ظریف و هنرمندانه است. برای نگهداری آن ها از آسیب، هر دو را برپایه های سیمانی استوار کرده اند.
نتایج مقاله پژوهشی “مطالعه تطبیقی نقش مایه گریفین در ایران و یونان” نیز نشان می دهد کل و مضمون گریفین های یونانی تحت تأثیر فرم و مضمون گریفین های ایرانی است. از دوره اشکانی بازنمایی گریفین با دهان باز در ایران متداول شده و این شکل در یونان به اصلی ترین شکل گریفین تبدیل شده است.
