به گزارش «دنیای سفر» باستان شناسان اعلام کردند دو گور بزرگی که در شمال بلغارستان کشف شده است، داستان غم انگیز یک خانواده ثروتمند رومی را که در قرن سوم میلادی شاهد درگذشت فرزندشان بودند، روایت می کند.
«لایوساینس» نوشت در دسامبر سال ۲۰۲۳، یک کشاورز درحالی که مشغول شخم زدن زمین خود در روستای «Nova Varbovka» بود، به طور تصادفی این گورها را پیدا کرد. با توجه به اینکه این منطقه در گذشته یک استان رومی به نام «موئسیا» بود، باستان شناسانی از یک موزه نزدیک محل کشف را کاوش کردند.
هر دو این گورها با استفاده از آجر ساخته شده بودند و دیواره های آن نیز با گچ پوشاند شده و روی گورها نیز یک سنگ آهک بزرگ قرار داده شده بود. سنگ بزرگتر سه متر طول داشت و زیر آن بقایای دو انسان بالغ دفن شده بود. این مرد و زن هر دو در زمان مرگ ۴۵ تا ۶۰ ساله بودند و به همراه جواهرات، سکه، سرامیک و ظروف شیشه ای دفن شده بودند.
در گور کوچکتر که پیش از گور بزرگتر ایجاد شده بود، اسکلت یک کودک ۲ تا ۳ساله و یک مدال نادر برنز منقش به تصویر امپراتور «کاراکالا» (حکومت از ۱۹۸ تا ۲۱۷ میلادی) کشف شد. این دو گور در کنار یکدیگر آرامگاه ابدی این خانواده محسوب می شوند.
بخشی از سنگ آهگی که در این گورها به کار رفته است از یک معدن سنگ در نزدیکی «نیکوپولیس آد ایستروم»، یک شهر رومی و بیزانسی که توسط امپراتور «تراژان» در اوایل قرن دوم میلادی پایه ریزی شد، استخراج شده است. «کالین چاکروو» ، باستان شناس موزه تاریخ «ولیکو ترنوو» بیان کرد: این ویژگی و نشانه های دیگر باعث می شود فکر کنم که متوفی به نوعی با قلمرو «نیکوپولیس آد ایستروم» مرتبط است.
«چارکوو» که این گورها را به همراه دو همکار خود بررسی کرده است، خاطرنشان کرد: مدال تصویرگر امپراتور «کاراکالا» می تواند به منشأ آناتولی برای اجساد دفن شده در گور اشاره کند، که با این واقعیت که عمدتاً توسط مهاجران آناتولی ساخته شده است مطابقت دارد.
این کاوشگر همچنین گفت: البته، ما به دنبال فرصتی هستیم تا آزمایش های DNA و سایر تجزیه و تحلیل هایی که موزه ما توانایی انجام آن ها را ندارد، درباره اجساد دفن شده در این گورها انجام شود تا درباره درست بودن این فرضیه اطمینان حاصل کنیم.
به گفته «ایوان تزاروو» مدیر موزه تاریخ «ولیکو ترنوو»، بررسی آثار تاریخی که حین کاوش این گورها کشف شده اند هنوز در آزمایشگاه این موزه ادامه دارد. این آثار تاریخی، اشیائی را که در طول زندگی افراد متوفی مورد استفاده قرار می گرفتند و همچنین اشیائی را که آن ها را در زندگی پس از مرگ همراهی می کنند شامل می شوند.
علاوه بر جواهرات ساخته شده از مُهره های شیشه ای و طلا، شش سکه متعلق به سال های ۲۰۰ تا ۲۲۵ میلادی، یک چراغ، یک کفش چرمی و چندین بطری شیشه ای که سه مورد از آنها برای جمع آوری اشک سوگواران ساخته شده بود نیز کشف شد.
«چارکوو» توضیح داد: فکر می کنم این یک داستان غم انگیز از خانواده ای در نیمه نخست قرن سوم میلادی است؛ کودک مُرده ای که توسط والدین دفن شد و آرامگاه همان والدین در همان نقطه ای که کودکشان را دفن کردند، قرار گرفت.
