به گزارش «دنیای سفر»، هدف از طرح پیشنهادی اعمال مالیات برای مسافران خارجی، مقابله با پدیده توریسم بیش از حد عنوان شده است، موضوعی که قبل از همه گیری کرونا نیز تایلند را آزار می داد.
سال گذشته، تایلند بیش از ۲۸ میلیون بازدیدکننده داشت و گردشگران مالزیایی ها با ۴.۶ میلیون گردشگر بزرگترین گروه مسافران خارجی به این کشور را تشکیل می دادند.
به گزارش بانکوک پست، با پیش بینی ۴۰ میلیون بازدیدکننده در سال جاری، مقاصد محبوبی مانند پوکت، کو سامویی و پاتایا، در معرضِ خطر دست و پنجه نرم کردن با مسائل گردشگری مانند تراکم ترافیک، کمبود آب، و فضای ناکافی فرودگاه در فصول اوج وورد مسافران هستند.
شورای گردشگری تایلند (TCT) نیز از نخست وزیر این کشور خواست تا به موضوع حضور بیش از حد گردشگران رسیدگی کند و مالیات را به عنوان یکی از اقدامات برای مدیریت تعداد بازدیدکنندگان و تامین مالی توسعه گردشگری پیشنهاد کرد.
با این حال «سوراات آکاراوورامات»، معاون رئیس شورای گردشگری تایلند معتقد است مالیات ۸ دلاری، گردشگران خارجی را از بازدید از این کشور منصرف نمی کند؛ زیرا در مقایسه با کشورهای دیگر مانند بوتان، جایی که برای گردشگران بیش از ۱۰۰ دلار آمریکا در هر شب هزینه دریافت می شود، ارزان است.
در حالی که امکان سنجی چنین مالیاتی مورد بحث است، به نظر می رسد مقامات تایلندی مصمم به ایجاد تعادل بین ترویج گردشگری و جلوگیری از تأثیرات منفی بیش از حد گردشگری بر زیرساخت ها و جوامع محلی هستند.
تایلند از ژانویه تا آوریل ۲۰۲۴، ورود بیش از ۱۰ میلیون گردشگر را ثبت کرده است.
پدیده اُورتوریسم (حضور بیش از حد گردشگران) علاوه بر ایجاد شرایط نامناسب برای مردم محلی باعث آلودگی و آسیب به مقاصد و مکان های دیدنی شده و چندین کشور و شهر در حال اجرای تدابیری علیه این موضوع هستند.
شهر سن سباستین اسپانیا نیز پیش تر اعلام کرده است قصد دارد ساخت هتل های جدید و اقامتگاهای مسافران را ممنوع کند. این مقررات برای ترویج استراتژی گردشگری پایدارتر اجرایی می شود.
سال گذشته، آمستردام نیز یک کمپین تبلیغاتی برای جلوگیری از حضور افراطی گردشگران و سروصدای آن ها راه اندازی کرد. در فرانسه نیز در مکان های محبوب همچون جاذبه های پارک ملی کَلونک محدودیتی برای تعداد گردشگران در نظر گرفته شده است.
ونیز در ایتالیا نیز با پدیده حضور بیش از حد گردشگران روبه روست و شمار روافزون توریست ها موجب افزایش هزینه های زندگی برای بومیان و آسیب به بافت تاریخی این شهر شده است. پنج سال پیش، ونیز دارای ۶۷ هزار ساکن دائمی بود و اکنون از این تعداد تنها ۵۰ هزار نفر باقی مانده است. در حال حاضر، زندگی در ونیز تنها ۲۰ درصد ارزان تر از زندگی در نیویورک است.
اخیرا ساکنان جزایر قناری در اسپانیا نیز علیه ورود بیش از حد گردشگران و تبعات منفی آن دست به تظاهرات زده اند.
