با این که همدان فاصله زیادی با تهران پایتخت کشور ندارد اما از بیشتر رویدادهای فرهنگی هنری که در پایتخت اتفاق می افتد محروم است. بیشتر گروه های هنری از جمله موسیقی، تئاتر، نمایشگاه ها و جشنواره های هنری در تهران استقرار دارند حتا هنرمندان همدانی که به رشد قابل توجهی در رشته خود می رسند و شناخته می شوند به پایتخت مراجعه می کنند، به عبات دیگر می توان گفت تهران علاوه بر پایتخت سیاسی و اقتصادی، پایتخت فرهنگی نیز به شمار می آید و بیشتر فرصت ها در این استان است.
گاهی گروه های هنری پایتخت به همدان دعوت می شوند و شهروندان این شهر که فرصت دیدن آنان در تهران برایشان فراهم نیست، غنیمتی به شمار می رود اما همچنان اجرای برنامه های هنری به ویژه کنسرت ها در همدان با اما و اگرهایی همراه است به طور مثال با اینکه مدتهاست از شهرام ناظری و گروهش دعوت شده تا در همدان به اجرای برنامه بپردازند و موافقت استانداری نیز برای اجرای کنسرت در سالن بیش از ۵۰۰ نفری اخذ شده، هنوز اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان با آن موافقت نکرده است. با این حال هر از چند گاهی همدانی ها میزبان هنرمندان پایتخت نشین شده و مایه خشنودی آنان فراهم می شود. جمعه گذشته نیز همدان میزبان دو رویداد مهم هنری بود؛ برگزاری کارگاه «سعید دستوری» عکاس و نورپرداز شناخته شده کشور در مجتمع آوینی و برگزاری کنسرت گروه کامکارها در مجتمع ابن سینا دو برنامه ای بود که همدانی ها را در یک روز تعطیل گرم به سالن ها کشاند.
حضور گروه موسیقی کامکارها پس از ۴ دهه فعالیت در همدان یک رویداد مهم هنری بود که با استقبال کم نظیر مخاطبان و علاقمندان به موسیقی سنتی و محلی ایران روبرو شد. بسیاری از نوازندگان و هنرمندان همدانی از آموزش های اعضای گروه موسیقی کامکارها بهره برده اند و شاگرد آنها بوده اند ده ها نوازنده دف، کمانچه و سنتور در همدان شاگردان بیژن، اردشیر و اردوان کامکار هستند و شیوه این استادان را به هنرجوهای خود آموزش می دهند علاوه بر این همدان علاقمندان زیادی در زمینه موسیقی سنتی دارد و همواره از تعداد مخاطبانی که در سالن ها حضور پیدا می کنند می توان به شدت این علاقه و تشنگی پی برد.
کنسرت در دو بخش اجرا شد بخش اول با اشعار فارسی که بیشتر از دیوان حافظ انتخاب شده بود ارائه شد کامکارها تصنیف های این قسمت را با ریتم کندتری اجرا کردند جالب است که لباس های گروه در این بخش تیره تر بود و از نشاط مخاطبان کم می کرد. در بخش دوم کنسرت گروه با پوشش و لباس کردی در صحنه حاضر شدند و چند ترانه خاطره انگیز کردی را برای علاقمندان اجرا کردند خوانندگی بیشتر این ترانه ها بر عهده استاد بیژن کامکار بود. همراهی مخاطبان با اعضای گروه در اجرا نشان از عشق و علاقه مردم همدان به این گروه را نشان می داد گویی پس از سال ها، این اجرا آنان را به آرزوی دیرین خود رسانده بود.
یکی از نقاط قوت گروه کامکارها ارائه شیوه های نوین در گروه نوازی است در این اجرا نیز ۱۱ نفر از اعضای گروه حضور داشتند و استاد هوشنگ کامکار سرپرستی گروه را بر عهده داشت اما تکنوازی کمانچه استاد اردشیر کامکار در بخش هایی از برنامه مخاطبان را محسور خود کرده بود.
«شهرام پارسا» مدیر شرکت ترانه پرداز همایون که برگزار کننده این کنسرت بود می گوید: کنسرت در دو سانس برگزار شد که سانس اول ساعت شش و نیم آغاز شد و تا حدود هشت و نیم ادامه داشت و سانس دوم ساعت نه و نیم تا یازده و نیم شب بود که خوشبختانه با استقبال خوب همشهریان روبرو شد.
او ادامه می دهد: کنسرت سنتی فضا و ویژگی خاصی دارد که برگزاری آن باعث طراوت در جامعه می شود اما مشکلاتی مانند هزینه گزاف سالن اجرا و مسائل دیگر وجود دارد که در صورت برطرف شدن می توان ادامه داد. داشتن یک سالن بزرگ تر استاندارد که به منظور برگزاری کنسرت طراحی شده و گنجایش هزار نفری داشته باشد کار ما را آسانتر می کند.
یکی از مشکلات عمده برگزاری کنسرت در همدان این است که یک گروه در یک روز دو کنسرت پشت سرهم برگزار می کند گروه کامکارها نیز روز جمعه دو برنامه برای دو گروه مخاطب ۵۰۰ نفری برگزار کردند. این اتفاق نه تنها باعث می شود تعدادی از مخاطبان و علاقمندان از برنامه محروم شوند بلکه هنرمندان به ویژه خوانندگان توان اجرای ۵ ساعت مداوم را ندارند و گفته می شود به حنجره آنان فشار وارد می شود. شهرام پارسا در این مورد می گوید: علاوه بر سالن مسئله موافقت مسئولان را نیز باید داشته باشیم که به طور مثال یک گروه بتواند چند روز مداوم در یک سالن، برنامه اجرا کند چون ممکن است علاقمندان بسیاری باشند که روز جمعه نتوانند درکنسرت حاضر شوند.
او در پایان می گوید: برنامه بعدی ما دونوازی تار و تنبک است که توسط پویان بیگلر نوازنده چیره دست همدانی و پژمان حدادی است اجرا خواهد شد. امیدواریم این برنامه ۲۲ مرداد ماه برگزار شود.
یکی دیگر از مشکلات اجرای کنسرت در همدان سالن های غیر استاندارد است. نداشتن سیستم صوت استاندار و یا باد زدن هنرمندان با برگه های نت در این کنسرت که به دلیل نداشتن تهویه درست همه را کلافه کرده بود از مسائلی است ضرورت دارد توجه بیشتری به آن شود.
همانطور که اشاره شد بلاتکلیفی مدیران فرهنگی در این نکته که آیا موسیقی می خواهند یا نه، در این کنسرت نیز خود را نشان داد. برخورد و جلوگیری از عکاسی برخی عکاسان رسانه ای توسط کارکنان اداره ارشاد و برخورد نامناسب با یکی از شاگردان اعضای گروه کامکار در پایان برنامه که قصد داشت دسته گلی به استاد خود اهدا کند از این دست نگاه هایی است که به نظر می رسد به فضای موسیقی استان آسیب زده است.
بهنام مردای یکی از این هنرجوها می گوید: ما می دانیم که برگزار کردن کنسرت در استان همدان چقدر دشوار است و اداره ارشاد هزینه بالایی را برای اجاره سالن از برگزار کننده دریافت کرده است. آیا اگر نیم ساعت بیشتر مخاطبان و شاگردان این هنرمندان بزرگ بتوانند به استادان خود خوش آمد گویی داشته باشند دنیا به آخر می رسد؟ متاسفانه نگاه این نهاد به مقوله هنر بسیار غیرتخصصی و غیرحرفه ای است چون کارشناسان و متولیان افرادی هستند که چندان با هنر آشنایی ندارند و بیگانه هستند.
او در ادامه می گوید: ما می خواستیم دسته گلی را به استاد تقدیم کنیم که یکی از کارکنان اداره ارشاد با برخورد نامناسبی ما را بیرون کرد حداقل به رسم میهمان نوازی ما باید به استادمان خوش آمد می گفتیم. این دوستان در اداره ارشاد نمی دانند ارتباط مستقیم هنرمند و مخاطب چه قدر مهم است متاسفانه این اتفاق مهم را به کام خیلی ها تلخ کردند چون به هنرمندان و مردم اعتماد ندارند و از هنر نیز شناخت ندارند.
او در پایان می گوید: تعدادی از صندلی ها را به کارکنان اداره ارشاد اختصاص می دهند و سروصدای افردای که در این صندلی ها می نشینند باعث حواس پرتی هنرمندان هنگام اجرای برنامه می شوند چون هزینه ای پرداخت نکرده اند و از رانت دولتی استفاده می کنند.
