به گزارش «دنیای سفر» به نقل از ایفدانا، مهدی انصاری دوگانه، با اشاره به نگرانی های فزاینده جهانی درباره ریسک های میکروپلاستیک ها، اظهار داشت: بسیاری از کیسه های چای تجاری از ترکیبی از الیاف طبیعی مانند کاغذ و مواد پلاستیکی مانند پلی پروپیلن یا نایلون ساخته شده اند. این مواد پلیمری برای چسباندن کیسه ها و حفظ ساختار آن ها هنگام قرار گرفتن در آب داغ استفاده می شوند. اما همین امر می تواند منجر به آزاد شدن ذرات میکروپلاستیک و نانوپلاستیک در زمان جوشاندن شود.
وی افزود: یک مطالعه که در سال ۲۰۱۹ منتشر شد، نشان داد که برخی از کیسه های چای می توانند میلیاردها ذره میکروپلاستیک و نانوپلاستیک را وارد یک فنجان چای کنند. این ذرات با اندازه های بسیار کوچک، کمتر از ۵ میلی متر برای میکروپلاستیک ها و کمتر از ۱۰۰ نانومتر برای نانوپلاستیک ها هستند. اندازه کوچک این ذرات باعث می شود که جداسازی آنها حتی با صافی های مخصوص نیز دشوار باشد.
انصاری دوگانه توضیح داد: اگرچه تاکنون شواهد قاطعی که مصرف میکروپلاستیک های تولیدشده توسط کیسه های چای را با خطرات مشخصی برای سلامت انسان مرتبط کند وجود ندارد، اما مطالعات انجام شده روی حیوانات نشان می دهد که این ذرات می توانند باعث التهاب، استرس اکسیداتیو و آسیب های سلولی شوند. نانوپلاستیک ها به دلیل اندازه بسیار کوچک خود، امکان نفوذ به بافت ها و اندام ها را دارند و این مسئله نگرانی های بیشتری درباره اثرات بلندمدت این ذرات ایجاد کرده است.
وی افزود: برای کاهش این خطرات، می توان از استراتژی هایی مانند استفاده از کیسه های چای بدون پلاستیک که از مواد زیست تخریب پذیر یا تجزیه پذیر ساخته شده اند، استفاده از چای برگ های آزاد به جای کیسه های چای و همچنین قانون گذاری های مشخص تر درباره مواد استفاده شده در تولید کیسه های چای بهره برد. این اقدامات می توانند از آزادسازی میکروپلاستیک ها جلوگیری کنند و به حفظ سلامت انسان کمک کنند.
انصاری دوگانه تأکید کرد: اگرچه هنوز خطرات دقیق مرتبط با مصرف میکروپلاستیک ها به طور کامل مشخص نشده است، اما با ادامه تحقیقات و اتخاذ روش های پایدار می توان از تعامل با این ذرات جلوگیری کرد و از سلامت انسان محافظت نمود.
