به گزارش «دنیای سفر» پروژه شکست خورده پیاده راه سازی خیابان اکباتان یا به زعم کسبه، قلب تپنده اقتصاد همدان بعد از اجرا مشکلات و معضلات زیادی در این نقطه از شهر رقم زد و توده مشکلات این خیابان هر روز بزرگ تر می شود.
مدیریت شهری و شورای پنجم شهر همدان با شعارهای زیبایی مثل «پیاده راه سازی اکباتان برابر است با ایجاد محور فرهنگی در همدان» و صرف هزینه ای گزاف سرانجام به پروژه شکست خورده ای رسیدند که نه تنها جای هیچ گونه دفاعی ندارد بلکه حالا باید هزینه زیادی صرف کرد تا دوباره اکباتان، اکباتان شود.
پیاده راه اکباتان یا پیاده روی اجباری همدان، مدت هاست از سکوت رنج می برد، نبضش نمی زند و شکوه تاریخ بر سینه اش سنگینی می کند. حالا دیگر در این خیابان تنها سنگفرش هست و کوهی از مشکلات. در اکباتان کورسویی از امید و خبری از زندگی و نشاط نیست و کسبه اش دست به گریبان یا معتادان را می نگرند یا به اوضاع اسفناک اقتصادیشان فکر می کنند.
تنها باید با کسبه ای که بیش از ۵۰ سال در این خیابان شب و روز گذرانده اند هم کلام شوی تا درک کنی چه بر سر اقتصاد، هویت و زندگی مردمان خیابانی به خوشنامی اکباتان آمده است.
پای درد و دلشان که نشستیم همه از پیاده راه شدن ناراضی بودند و سکوت خیابان را نسخه پر از عیب و ایراد شهرداری و شورای شهر می دانستند. از تجمع معتادان و مصرف موادمخدر گرفته تا سد معبر، رخت بربستن زندگی و حال و روز بد کار و کاسبی روزگارشان را سیاه کرده و دیگر رمقی ندارند.
شاید نخستین شکست علنی پیاده راه سازی این خیابان، حضور دوباره ون ها در اکباتان بود، این تصمیم که با سنگفرش بودن خیابان همخوانی نداشت یک بار دیگر نشان داد مطالعه درست و علمی در پیاده راه سازی انجام نشده بود و نسخه یکسانی که برای خیابان های بوعلی و اکباتان پیچیده شده بود در اکباتان شکست خورد و جماعتی را از کاسبی انداخت.
حوالی ظهر که به این خیابان سری زدیم معتادانی را دیدیم که یا در حال خرید و فروش موادمخدر بودند یا در حال مصرف! کاسبان هم که گویی زندگی بر باد رفته خود را به نظاره نشسته بودند، حسرت بار به آن ها می نگریستند.
بازاریان سد معبر و دستفروشان را دیگر معضل این خیابان عنوان می کردند و عقیده داشتند خودروهای گشت شهرداری شبانه روز به این خیابان سر می زنند، این بساط را می بینند اما هیچ کاری نمی کنند. در حال رد و بدل همین صحبت ها بودیم که به چشم خود ماشین های شهرداری را دیدیم که بی تفاوت گذشتند.
این ها تنها گوشه ای از مشکلات و آسیب های اجتماعی خیابان اکباتان بود. مشکلاتی که پس از پیاده راه سازی به وجود آمد و به حال خود رها شد. انگار کسی کار به کار معتادان نداشت، اکباتان به محل امنی برای فروشندگان موادمخدر تبدیل شده بود و رفع سد معبر وظیفه شهرداری نبود.
همه این ها را یک طرف بگذاریم و به سوی دیگر ماجرا نگاهی بیندازیم، اکباتان در محدوده ای قرار دارد که بناست جهانی شود. این خیابان قرار است به محل آمد و شد توریست های خارجی تبدیل شود و پذیرای گردشگران داخلی باشد اما هنوز تا استانداردهای یک محور فرهنگی فاصله زیادی دارد و اوضاع خیابان اگر همین گونه ادامه داشته باشد حتماً تهدیدی برای ثبت جهانی خواهد بود.
در موقعیتی که ضرورت دارد همه دستگاه ها از مدیریت ارشد استان گرفته تا ارگان های خدمات رسان پای کار بیایند و برای این حجم از مشکلات خیابان اکباتان چاره اندیشی کنند نه تنها خبری از آنها نیست که هرازگاهی اظهارنظرهای غیرکارشناسانه ای مطرح می شود که شک می کنیم در آستانه جهانی شدن قرار داریم و قرار است به زودی میزبان ارزیابان یونسکو باشیم.
در روزهای گذشته رئیس سازمان سرمایه گذاری و مشارکت های مردمی شهرداری همدان گفته بود به دنبال افزایش و رونق کسب و کار در پیاده راه اکباتان هستیم و درصددیم آن را «خیابان غذا» معرفی کنیم.
حسین مردانی که اعلام کرده بود با یکی از شرکت های مربوطه به توافق رسیدیم تا خیابان غذا را در پیاده رو اکباتان به مانند خیابان ۳۰ تیر تهران ایجاد کنیم، معتقد بود با توجه به اینکه سازمان میراث فرهنگی به دنبال ثبت جهانی هگمتانه است، شهرداری در این راستا کمک خواهد کرد.
او همچنین اعلام کرده بود سازه های موقت در پیاده راه تعبیه می شود و معماری آن هم خاص و متناسب با معماری قدیم شهر همدان و مجموعه هگمتانه خواهد بود.
رئیس کمیسیون سرمایه گذاری، گردشگری و مالی شورای شهر همدان در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به اینکه نگاه شهرداری در ساماندهی معبر اکباتان نباید درآمدزایی باشد، می گوید: مسئولیت مدیریت شهری در این محور خدمات رسانی است. طرح نهایی ساماندهی پیاده راه اکباتان باید به امضای سازمان میراث فرهنگی برسد و در تدوین آن اولویت در بحث غذا نباشد.
حمید بادامی نجات ادامه می دهد: باید عرضه تولیدات صنایع دستی و مشاغل سنتی در این خیابان مدنظر قرار گیرد و در راستای تحقق این امر برای تشویق استقبال شهروندان به آنها یارانه و سوبسید پرداخت شود.
معاون گردشگری اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان همدان نیز در این باره به خبرنگار ایسنا می گوید: به خیابان اکباتان باید زندگی برگردد اما کاربری آن بسیار مهم است. در این خیابان بناها، کاروانسراها و سراهایی وجود دارد که می توان با مرمت و تعیین کاربری آنها، حیات دوباره را به اکباتان برگرداند.
علی خاکسار اضافه می کند: این بناها می توانند به مراکز اقامتی، پذیرایی و سفره خانه تبدیل شوند و محلی برای برگزاری رویدادها و نمایشگاه های فرهنگی ، هنری و صنایع دستی باشند.
او با اشاره به اینکه به نظر می رسد از این خیابان به عنوان خیابان غذا استقبال نمی شود، اظهار می کند: رویدادمحوری گزینه بهتری برای پیاده راه اکباتان است و موزه ، نمایشگاه، مراکز اقامتی و سفره خانه رونق را به این خیابان برمی گرداند.
خاکسار مطرح می کند: به جای اینکه سازه های جدیدی در خیابان اکباتان ایجاد کنیم، بهتر است فضاهای مختلف این خیابان مانند سراها و کاروانسرا را احیاء کرده تا کاربری متناسب با محیط داشته باشند.
به گزارش ایسنا، جدا از اینکه خیابان های غذا در همه جای دنیا وجود دارد و امروزه به مقاصد درآمدزایی خوبی تبدیل شده است ، مواردی درباره این تصمیم به ذهن متصور می شود که مهم ترین آن، این است که کاش شهرداری در آستانه ارسال پرونده جهانی شدن همدان به یونسکو در ابتدا فکری به حال مشکل سد معبر و ساماندهی جداره های خیابان اکباتان بکند.
علاوه بر این در سال های اخیر خیابان مهدیه به خیابان غذا در همدان تبدیل شده و تقریباً بیشتر همدانی ها برای صرف غذا در بیرون از منزل به این خیابان مراجعه می کنند. از طرف دیگر خیابان اکباتان یک بار بازیچه طرح پیاده راه سازی بدون پشتوانه درست تحقیقاتی شده و بیش از این نباید با ایده های غیرکارشناسی اوضاعش را اسفناک تر از قبل کرد.
