به گزارش «دنیای سفر»، یک باستان شناس گفت به استناد پژوهش هایی که انجام داده است، نام شیراز را به خط پهلوی (پارسی میانه) روی «گِل مُهرهای دوره ساسانی»، که نزدیک به یک قرن پیش از کاوش های باستان شناسی در «قصر ابونصر» در شرق شیراز به دست آمده اند، شناسایی کرده است. این گِل مُهرها در موزه متروپولیتن نیویورک نگهداری می شوند.
محمدرضا نسب عبداللهی گفت: روی این گِل مُهرهای ساسانی، عبارت «مُغ شیراز» دیده می شود.
عضو جامعه باستان شناسی ایران در توضیحات بیشتری اظهار کرد: گل مهرهای ساسانی در واقع تکه هایی از گِل در ابعاد و شکل ها و اندازه های مختلف هستند که برای مُهرکردن اسناد و کالاها ساخته می شدند و روی آن ها مُهر زده می شد و اثر این مُهرها روی این گل ها حک می شد.
او اضافه کرد: این گل مهرها به دلیل اینکه پخته می شدند، ماندگاری زیادی داشتند.
نسب عبداللهی با اشاره به کشف بیش از ۵۰۰ گل مُهر از قصر ابونصر شیراز در حدود یک قرن پیش، گفت: سه فصل کاوش باستان شناسان موزه هنر متروپولیتن که منجر به کشف این گل مهرها و سایر مواد فرهنگی در قصر ابونصر شیراز شد، به سال های ۱۹۳۲ تا ۱۹۳۵ میلادی (حدود ۱۳۱۰ تا ۱۳۱۳ شمسی) برمی گردد.
این باستان شناس اظهار کرد: کاوش های باستان شناسی نشان می دهد قصر ابونصر شیراز دارای توالی فرهنگی از دوره هخامنشیان تا دوره آل مظفر بوده است و استقرار عمده آن به دوره ساسانیان برمی گردد.
نسب عبداللهی افزود: یافته های باستان شناسی از قصر ابونصر طیف وسیعی از سیستم اداری و شیوه ها و سازه های دفاعی را نشان می دهد.
این باستان شناس همچنین اظهار کرد: شواهد باستان شناسی مربوط به دوره ساسانی از جمله این گل مهرها و همچنین شواهد دوره هخامنشی مانند گل نبشته های تخت جمشید نشان می دهد شهری که امروزه ما به عنوان شیراز می شناسیم در دوره باستان نیز به همین نام بوده و از جمله شهرهای مهم ایران باستان به شمار می رفته است.
