به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، معماری دست کند، معنی آن برای زندگی امروز چیست؟، متروکه شدن شهرهای دست کند ماترا ایتالیا و پترا اردن و جذب توریسم و فعالیت های زیرزمینی در شهرهای بزرگ اروپایی در قرن ۱۹، طبیعت و ثروت ملت ها از جمله مقالات دیگری هستند که در بخش بین الملل دومین همایش بین المللی معماری دست کند ارایه شدند.
ژان-پل لوب معمار و انسان شناس در مقاله خود به عنوان معماری دست کند، معنی آن برای زندگی امروز چیست؟ بیان می کند: در حوزه معماری بومی، معماری دست کند نسبت به سنت های دیگر در مقابل روندهای تخریبی مقاوم تر بوده است. برای سال های زیادی پژوهشگران از حوزه های مختلف با علاقه این سنت معماری را مطالعه کرده اند. این مطالعات باعث به وجود آمدن سیاست های حفاظتی و دانش بیشتر درباره این سازه ها شد و در اروپا به حفظ خیلی از محوطه ها کمک کرد. انواع دیگر توسعه مانند توسعه گردشگری هم معمولا به همراه این فعالیت ها به وجود آمدند. اگرچه گاهی این فعالیت ها همراه با انتقاد بوده است، اما همین فعالیت ها محوطه ها را نجات دادند و این میراث را جاودان کردند و این کار باید ادامه پیدا کند.
پیتر کولودزیژیک و مارسین کارنوویتز از دانشگاه جاگیلونیاین و کراکف، لهستان در مقاله خود با عنوان “معماری دست کند جنگ بزرگ (جهانی اول)، دولومیت های ایتالیا “به بررسی محتوا، کاربری و نقشی که این فضاها در جنگ بازی می کردند و نیز اثری که در چشم انداز و حافظه از خود بر جای گذاشته اند می پردازند.
جروم تریوله و لورن تریوله در مقاله خود با عنوان “پناهگاه های زیرزمینی و شهرهای زیرزمینی در فرانسه و کاپادوکیه” به بررسی دو مورد از شهرهای زیرزمینی که شامل اتاق هایی با راهروهای متصل و دارای تجهیزات حیاتی و سیستم های دفاعی بود، می پردازند.
در مقاله این دو پژوهشگر آمده است: مطالعه خصوصیات معماری و نظم کلی این شبکه ها اجازه می دهد تا نحوه دفاع و زندگی در این فضاها را بازسازی کنیم. مقایسه نشان می دهد که تفاوت حاضر بین این دو گروه جغرافیایی از شهرهای زیرزمینی نتیجه دو نوع متفاوت از تطابق انسان ها در پاسخگویی به یک نیاز واحد، است.
پیترو لاریانو در مقاله خود با عنوان “تأثیر ثبت یونسکو، از ترک گسترده ساکنان تا جذب توریسم در شهرهای ماترا در ایتالیا و پترا در اردن” می نویسد: ماترا در جنوب ایتالیا و پترا در اردن شهرهای دست کندی هستند که در دل صخره ها ایجاد شده اند. ماترا و پترا هر دو در زمان های مختلف و به دلایل متفاوت متروک شده بودند. امروزه هر دو در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده اند و از مراکز مهم جذب گردشگر به شمار می روند. هر دو این شهرها به عنوان یک اثر مهم باستان شناسی مورد بازسازی و مرمت قرار گرفته اند. علاوه بر تفاوت های تاریخی، فرهنگی، و جغرافیایی، مقایسه این دو مرکز شهری باستانی و مطالعه مشابهت های آن ها با یکدیگر این فرصت را به دست می دهد تا فهم بهتری از موضوع بحران و مهاجرت شهری به دست آوریم.
تحلیل مقایسه ای این دو روند سقوط شهری بر پایه عوامل انسان شناختی، اقتصادی و طبیعی، تفسیر جدیدی از تراکم اکوسیستم های خاص و فرهنگ ها که زیر فشار محیطی، اقتصادی و فرهنگی قرار می گیرند، به دست می دهد. موفقیتی که به عنوان تأثیر ثبت جهانی در یونسکو شناخته شده، تأثیر گردشگری را بر روی این روند تخمین می زند.
آندره گیلرم از مؤسسه حفاظت از هنرها و صنایع پاریس مقاله ای با عنوان “فعالیت های زیرزمینی در شهرهای بزرگ اروپایی طی قرن نوزدهم: طبیعت و ثروت ملت ها” به دومین همایش بین المللی دست کند ارایه کرد. وی در این مقاله می نویسد: تحولات قرن نوزدهم شهرهای بزرگ اروپا را متراکم تر کرد .لندن، پاریس و امستردام که محل تولد انقلاب صنعتی بودند ویژگی های جذابی داشتند که بیشتر تولیدات را به سوی خود جذب می کردند. ریشه قدرت اقتصادی آنان، پتانسیل فضاهای زیرزمینی آن ها بود. هزینه تجارت در این فضاها نسبتا کمتر و مصرف انرژی نیز در آن ها پایین تر بود. به قول یک ضرب المثل، زندگی در فضاهای زیرزمینی محفوظ می ماند. این محله ها شبکه های مختلف انجام فعالیت های جدید شهری بودند.
خرده صنعتگران و خانواده هایشان و همچنین فقرا و مستمندان و آن هایی که همواره در حال کوچ بودند در این گونه محله ها تحت بدترین شرایط بهداشتی زندگی می کردند. این افراد درآمد خو د را با زندگی در این فضاها بیشتر می کردند اما زودتر از بقیه هم می مردند.
در دومین همایش بین المللی دست کند که به همت پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری برگزار شد اندیشمندان و پژوهشگران داخلی و خارجی مقالاتی در زمینه معماری دست کند ارایه دادند.
