به گزارش «دنیای سفر»، دکتر فابیو کاربونه، مدرس ارشد مدیریت گردشگری و بازاریابی دانشگاه نورث همپتون انگلستان و از سخنرانان کنفرانس بین المللی گردشگری و معنویت که قرار است چهارمین دور آن در تهران برگزار شود، با بیان این دیدگاه و اظهارات، گفت: زندگی مدرن که با سرعت دیوانه وار و ارتباط دیجیتالی مشخص می شود، افراد را در آرزوی ارتباط عمیق تر با خود و دنیای اطرافشان قرار داده و صنعت گردشگری که به طور سنتی بر اوقات فراغت و سرگرمی متمرکز شده، به تدریج در حال تشخیص تجربیات معنوی است. بنابراین سفر، زمانی که از منظر معنوی مورد بررسی قرار گیرد، این ظرفیت را دارد که از سفر فیزیکیِ صرف فراتر رود و به زیارتی برای خودیابی و کاوش درونی تبدیل شود.
این مدرس ارشد گردشگری ادامه داد: اهمیت توجه به معنویت در مطالعات گردشگری، به ظرفیت آن برای تحقق نیازهای افراد اشاره دارد. همچنین در میان هرج و مرج زندگی روزمره، مردم به طور فزاینده ای به دنبال آرامش و معنا هستند. سفر به مقاصدی با تاریخچه های معنوی غنی، مکان های مقدس، یا برنامه های سلامتی همه جانبه می تواند فرصتی بی نظیر برای افراد فراهم کند تا از مادیات جدا شوند، تأمل کنند و سفری برای کشف خود آغاز کنند. این تجربه ها نه تنها به رفاه افراد کمک می کند، بلکه بر جوامع و محیط های پیرامون، تأثیر مثبت می گذارد.
کاربونه افزود: علاوه بر این، ارتباط بین معنویت و گردشگری فراتر از تحقق نیازهای فردی و شخصی است و به بافت اجتماعی نفوذ می کند و صلح درونی، بیشتر پایه و اساس صلح جهانی در نظر گرفته می شود. با تشویق افراد به کشف معنویت خود از طریق سفر، باعث ایجاد یک جامعه جهانی هماهنگ تر و قابل درک تر می شویم. همچنین مبادله ایده ها و شیوه های معنوی درک بین فرهنگی را تقویت می کند و بردباری و قدردانی را در زندگی امروزی ترویج می دهد.
این مدرس ارشد مدیریت گردشگری و بازاریابی دانشگاه نورث همپتون انگلستان اظهار کرد: در قلمرو دانشگاهی، گنجاندن معنویت در مطالعات گردشگری، زمینه غنی تحقیقات بین رشته ای را برای محققان فراهم کرده و راه هایی برای کشف ابعاد روان شناختی، جامعه شناختی و فرهنگی گردشگری و معنویت را تسهیل می کند. در نتیجه محققان می توانند تأثیر تجربیات معنوی بر سلامت روان، پویایی حفاظت از مکان مقدس و نقش شیوه های معنوی بومی در گردشگری پایدار را بررسی کنند.
او همچنین بیان کرد: اهمیت معنویت در مطالعات گردشگری، در توانایی آن برای رسیدگی به یک نیاز اساسی انسانِ جست وجوگر برای آرامش درونی، نهفته است. از آنجایی که جهان به طور فزاینده ای سریع و به هم پیوسته است، صنعت گردشگری این پتانسیل را دارد که نه تنها به عنوان وسیله ای برای اوقات فراغت، بلکه به عنوان یک سفر تحول آفرین برای افرادی که به دنبال ارتباط عمیق تر با خود و جهان هستند، خدمت کند. بنابراین با کنکاش در قلمروهای کمتر کاوش شدۀ پدیده های معنوی در مطالعات گردشگری، می توانیم راه را برای مسیری معنادارتر و هماهنگ تر از سفر و زندگی هموار کنیم.
سخنران کنفرانس بین المللی گردشگری و معنویت گفت: سلامت معنوی، شامل داشتن آرامش درونی، هدف، ارتباط با خود و جهان است و یک بُعد دگرگون کننده به تجربه گردشگری ارائه می دهد. همچنین فراتر از تجربه معمول توریستی با ادغام رفاه معنوی رویکردی جامع برای سفر معرفی می کند و صنعت را به چالش می کشد تا استراتژی های خود را دوباره ترسیم کند.
او اضافه کرد: بنابراین اولویت دادن به سلامت معنوی در گردشگری، به یک پادزهر برجسته برای استرس و خستگی مرتبط با زندگی مدرن تبدیل می شود. تجارب سفر متناسب با نیازهای معنوی، مانند بازدید از مقاصدی با اهمیت معنوی عمیق یا شرکت در استراحتگاه های سلامتی، پناهگاهی برای درون نگری و خودیابی فراهم می کند و با توجه به اهمیت سلامت معنوی، برنامه ریزان و توسعه دهندگان گردشگری می توانند مقاصد و فعالیت هایی را طراحی کنند که جوان سازی، ذهن آگاهی و پرورش آرامش درونی را در اولویت قرار می دهند.
کاربونه افزود: علاوه بر این، ادغام سلامت معنوی در برنامه ریزی گردشگری، یک رابطه همزیستی بین مسافران و جوامع مقصد را تقویت می کند. بازدیدکنندگان فراتر از تماشاچیان صرف، شرکت کنندگان فعالی در زمینه فرهنگی و معنوی یک منطقه می شوند. این تغییر دیدگاه مستلزم یک رویکرد متفکرانه تر و پایدارتر به مدیریت مقصد است که تشویق به حفظ دارایی های معنوی و فرهنگی است. در این زمینه، جوامع محلی نه تنها میزبان، بلکه حافظان تجربیاتی هستند که با نیازهای معنوی مسافران طنین انداز می شود.
او اظهار کرد: پذیرش سلامت معنوی به عنوان یک اصل اساسی، چشم انداز اقتصادی گردشگری را نیز تغییر می دهد. روند رو به رشد گردشگری سلامتی که شامل استراحتگاه های معنوی، مراکز مدیتیشن و تجربیات سفر جامع است، فرصت های جدیدی را برای رشد صنعت ارائه می دهد. همانطور که مقاصد، ارزش پیشنهادهای اصیل و غنی کننده معنوی را تشخیص می دهند، بازار گردشگری سلامت متنوع تر و انعطاف پذیرتر پدیدار می شود.
مدرس ارشد مدیریت گردشگری و بازاریابی گفت: این ملاحظات نه تنها برای غنی سازی تجربه سفرِ فردی مهم است، بلکه باعث ارزیابی دوباره نحوه مفهوم سازی، برنامه ریزی، توسعه و مدیریت گردشگری به طور کلی و گردشگری سلامت به طور خاص می شوند. این رویکرد دگرگون کننده، صنعت را به چالش می کشد تا فراتر از پارادایم های مرسوم حرکت کند و دوره جدیدی را پرورش دهد که در آن گردشگری به مجرای رشد شخصی، توسعه جامعه و پایداری اقتصادی مبتنی بر اصول رفاه کل نگر تبدیل می شود.
او در ادامه این گفت و گو درباره اهمیت برگزاری کنفرانس گردشگری و معنویت نیز اظهار کرد: به عنوان یک فعال صلح و فراتر از همه ملاحظات فوق، چهارمین کنفرانس بین المللی گردشگری و معنویت آینده نوید و اهمیت زیادی دارد. این کنفرانس منحصربه فرد که برای گردهمایی کارشناسان بین المللی آماده شده است، فرصتی بی سابقه برای کاوش در تلاقی گردشگری، معنویت و ایجاد صلح است.
این مدرس ارشد مدیریت گردشگری در انگلستان افزود: تمرکز کلی کنفرانس بر معنویت در گردشگری به طور یکپارچه با دیدگاه من برای تقویت صلح درونی به عنوان پایه ای برای هماهنگی جهانی همسو است. به همین دلیل است که من از اولین نسخه از این رویداد علمی حمایت می کنم. بنابراین با تأکید بر ابعاد معنوی سفر، این رویداد از بحث های گردشگری مرسوم فراتر می رود و بستری را برای کشف اینکه چگونه صنعت می تواند کاتالیزوری برای تحول عمیق شخصی و اجتماعی باشد، ارائه می کند.
او ادامه داد: به عنوان مدافع صلح از طریق گردشگری، فکر می کنم این کنفرانس نقطه ای مهم برای پیشبرد گفتمان ایجاد فرهنگ صلح است. آغاز این کنفرانس توسط دانشگاه تهران نه تنها بر تعهد این دانشگاه به پیشبرد دانش تاکید می کند، بلکه آن را به عنوان پیشگامی در کاوش معنویت در چشم انداز گردشگری قرار می دهد.
این سخنران کنفرانس بین المللی گردشگری و معنویت گفت: این کنفرانس که از دریچه یک فعال صلح دیده می شود، دارای ظرفیت فوق العاده ای است. این مهم نه تنها برای برانگیختن بحث های انتقادی و خروجی های علمی آماده است، بلکه برای ایجاد یک تغییر پارادایم در نحوه درک و استفاده از قدرت گردشگری برای ایجاد فرهنگ صلح آماده است.
کاربونه افزود: از آنجایی که شرکت کنندگان و مشارکت کنندگان در گفت وگوی معنادار، تبادل ایده ها و ارائه تحقیقات پیشرو درگیر می شوند، این کنفرانس به پیوندی برای همگرایی تئوری و عمل تبدیل می شود. بنابراین این تلاش مشترک ممکن است رویکردهای نوآورانه ای را برای ادغام ابعاد معنوی در سیاست ها، شیوه ها و استراتژی های مدیریت گردشگری ایجاد کند و نتایج حاصل از این کنفرانس احتمالاً زمینه را برای یک خط تحقیقاتی کاملاً جدید فراهم می کند، خطی که می تواند پیامدهای گسترده ای نه تنها برای دانشگاه، بلکه برای صنعت گردشگری و در نهایت برای ابتکارات صلح جهانی داشته باشد.
