اما اگر درست برنامه ریزی شود، اگر تامل کنیم و دایره نگاه سیاحتی مان را وسیع تر در نظر گیریم، اگر تنوع را در سفر به رسمیت بشناسیم، هر گوشه این کشور می تواند و باید مرجع ضمیرهای آگاه شود تا وقتی از سفر، سخن به میان می آید علاوه بر گیلان و مازندران و خطه شمال از دیگر مناطق هم پرسیده شود و مسابقه، نه بیست سئوالی که دویست سئوالی شود برای فهمیدن مقصد سفر.
بله جنوب از شمال چیزی کم ندارد و غرب کشور نیز آنقدر جلوه های بکر و زیبا دارد که سحرانگیز تر از دریا و جنگل هم می تواند به نظر آید. شرق هم با گستره متنوع خود ظرفیت تبدیل شدن به کانون سفر ها را دارد. البته اول باید مسئولان به برنامه ریزی و تقویت زیرساخت ها همت کنند و متناسب با نیاز روز امکانات را در رابطه ای فراسازمانی فرهم آورند. آن وقت مردم منطقه نیز بیش از پیش خود را مسئول توسعه و رونق گردشگری منطقه خود خواهند دانست.
باعث خوشحالی است که نگاه ها در برخی مناطق از جمله کردستان به سمت صنعت گردشگری چنان باورمند شده است که این صنعت را به عنوان محور توسعه استان خویش در نظر داشته باشند. این خبر را به افرادی دیگر هم نشان داده ام و به تجلیل از این نگاه پرداخته ام که راه را به خوبی پیدا کرده اند راهی که با کم ترین امکانات و بدون هیچ ضرری می تواند رونق را به منطقه بیاورد و فرداهای روشن را فرا راه کردستان قرار دهد.
به لید گزارش ایرنا از کردستان توجه کنید: صنعت گردشگری افزون بر این که سبب آشنایی ملل، اقوام و فرهنگ های مختلف با همدیگر می شود، از حیث اقتصادی نیز یک منبع مهم تامین درآمد است و نقش زیادی در توسعه مناطق کمتر برخورداری مانند کردستان ایران دارد.
در این گزارش البته قلم به انتقاد بر کاغذ رفته است اما طعم این انتقاد از هزار بار تعریف کردن شیرین تر است. این قبیل انتقادها می تواند فرصت های “نسیه” گردشگری را چنان “نقد” کند که حساب مردم اکنون هم از درآمدهای گردشگری بهره مند شود. این نوع انتقاد که به روشن سازی ظرفیت ها می پردازد و مطالبات را هدفمند بیان می کند به مثابه “سرمه” ای است که چشم را روشن می کند. هم زیبا و هم روشن.
امیدواریم متولیان امر در استان عزیز کردستان برای بسترسازی توسعه گردشگری همت و کار مضاعف کنند تا حق این دیار از صنعت گردشگری احیا شود. حیف است استانی که دریاچه زریوار مریوان، چشمه های جاری، آثار و بناهای تاریخی بر جای مانده از دوران گذشته، غار کرفتو، بافت تاریخی روستاهای استان کردستان به ویژه اورامان تخت و پالنگان، دشت های سرسبز در مناطق مختلف استان به ویژه دیواندره، آب و هوای مطبوع و دلپذیر و … را به عنوان ظرفیت های گردشگری دارد از آن بهره ای که باید نبرد. حیف است استانی که دو هزار و ۱۳۷ جاذبه در بخش های مختلف شامل بنا، محوطه، اثر طبیعی و تاریخی شناسایی کرده است آن ها را به گردشگران نشناساند. حیف است استانی که بیش از ۷۸۸ اثر را در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسانده است نتواند از این “سجل” معتبر خود استفاده بهینه کند. باید همه بکوشند و بکوشیم کردستان، این قطعه طلایی ایران سهم خویش را در صنعت گرشگری و سفر به دست آورد. دستاورد کردستان می تواند برای همه ایران عزیز و مغتنم باشد.
