در این آیین، رونمایی از سند ثبت جهانی چوگان، بازی سوار بر اسب همراه با موسیقی و روایتگری در یونسکو به نام ایران با حضور مسعود سلطانی فر (وزیر ورزش و جوانان)، علی اصغر مونسان (رییس سازمان میراث فرهنگی)، مدیران ارشد فرهنگی، نمایندگان یونسکو و سازمان های مردم نهاد، هنرمندان و پژوهشگران برجسته برگزار می شود.
از برنامه های فرهنگی هنری جشن ثبت جهانی چوگان، رژه چوگان بازان، بازی نمادین تیم های برگزیده چوگان، اجرای نوازندگی موسیقی چوگان با حضور خوانندگان نامدار ایران، شاهنامه خوانی بختیاری مرشدان پیشکسوت، روایت چوگان بازی پهلوانان در شاهنامه فردوسی از سوی پریسا سیمین مهر، شاهنامه خوانی کودکان نقال بنیاد فردوسی ترنم جاهد و امیرعلی عطاء اللهی و رونمایی از سند ثبت جهانی چوگان در یونسکو خواهد بود.همچنین نکوداشت خادمان آیین و فرهنگ چوگان از سوی بنیاد فردوسی نیز در جشن ثبت جهانی چوگان انجام می شود.
«چوگان بازی سوار بر اسب همراه با روایتگری و موسیقی» پنج شنبه ۱۶ آذر سال گذشته در دوازدهمین نشست کمیته میراث جهانی یونسکو در کره جنوبی به ثبت رسید، پیش از این در ۱۲ آذر سال ۹۲ وقتی که هیچ کدام از مسئولان و کارشناس میراث فرهنگی به فکر ثبت جهانی بازی چوگان نیفتاده بودند، این بازی سنتی توسط جمهوری آذربایجان در هشتمین اجلاس میراث ناملموس یونسکو به ثبت رسید.
آذربایجان این پرونده را با نام «چوگان بازی سنتی با اسب در قره باغ» به یونسکو معرفی کرده بود و موفق شد، آن را چهار سال زودتر از ایران برای کشور خود و البته با عنوانی دقیق و مشخص با نام آذربایجان جهانی کند، هر چند این اقدام با اعتراض های زیادی از سوی متولیان چوگان ایرانی و دوستداران میراث فرهنگی مواجه شد، اما مسئولان میراث فرهنگی کشور برای ثبت جهانی این آئین، اعتراض ها را نسبت به چوگان نپذیرفتند، چون تاکید داشتند اسب قره باغ فقط متعلق به خطه ای به همین نام در آذربایجان است، بنابراین این عنوان و ثبت جهانی آن هیچ تهدیدی برای بازی چوگان در ایران ندارد و به همین دلیل با خیال راحت پرونده ی خود را برای جهانی شدن این آئین تهیه کرده و به یونسکو ارائه دادند.
اما باید دید برای احیای این بازی که از یکی دو سال گذشته و بعد از ثبت جهانی اش در صدر توجه چوگان بازان، بخصوص در میدان نقش جهان مورد اقبال قرار گرفته، چه برنامه ای در دستور کار است؟ تا بار دیگر پرچم چوگان در این میدانِ جهانی و در شهر چوگان بچرخد و صدای طبل و سورنا با لباس های سنتی که می توانند نخستین بازی ها در دوره صفویه را یادآوری کنند، جان ببخشند.
