به گزارش «دنیای سفر»، طبخ غذاهای بومی نشان از فرهنگ غنی هر شهر دارد و در زندگی صنعتی امروز، غذاهای بومی به دلیل کیفیت و ارزش غذایی بالا و همچنین هزینه کم می تواند جایگزین مناسبی برای فست فودها هم باشند. شیرینی های محلی و آئین های پخت آن ها که عموما در مناسبت های مختلف صورت می گرفته و زمینه ساز گردهمایی های خانوادگی و اجتماعی و ایجادکننده نوعی شور و نشاط هستند، نیز سهم بزرگی در رونق گردشگری غذا و تقویت هویت محلی و منطقه ای دارند.
ساوه و زرندیه از مناطق کهن استان مرکزی و دارای تاریخ غنی و پر فراز و نشیب هستند که این تاریخ بویژه در ساوه به چند هزار سال می رسد. همین تاریخ غنی، جلوه های فرهنگی زیبایی را در بخش های مختلف در این شهرستان رقم زده که یکی از آن ها غذاست و قرار گرفتن در آستانه اعیاد سعید قربان و غدیر بهانه خوبی برای مروری بر این غذاها به عنوان پایه های مهم فرهنگی این مناطق است که بویژه در مراسم ها و جشن ها شادی و گرما را به کانون خانواده ها ارزانی می کنند.
تهیه هر نوع غذا یا شیرینی محلی و بومی عموما متکی و مبتنی بر محصولات کشاورزی است که در آن منطقه بوفور یا براحتی یافت شده یا کشت می شود. این مهم در ساوه و زرندیه نیز که نقش اساسی در حوزه کشاورزی استان داشته و محصولات شاخص کشاورزی بسیاری را تولید می کنند.
رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و کردشگری شهرستان زرندیه در این باره گفت: از شیرینی جات محلی ساوه و زرندیه می توان به شیرینی های مقوی با ترکیب خشکبار و مغز گردو اشاره کرد.
وی افزود: باسلوق که ترکیبی از آرد، شیره انگور و مغز گردو است یکی از این شیرینی های مقوی و خوشمزه است. روح افزا نیز که ترکیبی از بادام، گردو یا پسته آسیاب شده، شکر، آب، گلاب و زعفران است شیرینی دیگر محلی این منطقه است که این دو به خاطر ترکیبات با ارزش غذایی، میان وعده ای مقوی نیز محسوب می شوند.
زهرا رنجبر در ادامه افزود: گذشتگان ما از غذاهای سنتی صرفا نه به عنوان غذا بلکه به عنوان راهکار طبیعی جهت درمان و پیشگیری از ابتلا به بسیاری از بیماری ها استفاده می کرده اند.
وی گفت: منطقه ساوه و زرندیه به خصوص روستاهای سردسیر و کوهستانی بخش های خرقان و نوبران مستثنی از این مقوله نیستند و اغلب غذاهای سنتی این منطقه به شکل آش، غذاهای آبکی و گرم پخته می شدند.
رنجبر ادامه داد: روش طبخ سالم یکی از ویژگی های اصلی غذاهای محلی این منطقه است که نشان می دهد مردم این دیار از دیرباز برای سلامت غذایی خود اهمیت قائل بوده و سعی بر تهیه غذا و شیرینی جات سالم و مقوی داشته اند.
وی گفت: از جمله آش های محلی این منطقه می توان به آش مصطفی یا (ماستابه)، هم رفته، آلو، انار، اوماج، ترخینه دوغ و سوتی یارما (آش شیر و بلغور گندم) اشاره کرد.
رنجبر بیان کرد: آش اوماج (با ترکیب آرد سفید، عدس، آب گوشت، سبزی آش) و سوتی یارما (با ترکیب بلغور گندم، عدس و شیر) در فصول سرد سال برای سرماخوردگی بسیار مفید است. آش انار ساوه نیز ( با ترکیب آب انار، مغز گردو، زردآلو خشک، لوبیا چیتی و عدس، گوشت چرخ کرده، سبزی و رشته آش ) به عنوان راهکاری طبیعی برای درمان و پیشگیری از یبوست استفاده می شده است.
وی با بیان اینکه آش ماشوی (با ترکیب ماش، سیب زمینی، گردو و پیاز خرد شده و ادویه) از جمله غذاهای ارزان ولی با ارزش غذایی فراوان است، اظهار کرد: آش مصطفی یا ماستابه (با ترکیب برنج، گوشت، نخود، کشک یا دوغ، پیاز و ادویه) اغلب در مراسم مذهبی و در ماه مبارک رمضان طبخ می شود. همچنین رشته داغ لمه، دملمه، پته پلو، کوبیده نخودچی، قوزاشکنه (اشکنه گردو) از دیگر غذاهای بومی منطقه ساوه و زرندیه است.
رئیس میراث فرهنگی و گردشگری زرندیه گفت: دملمه یا تابلمه که یک نوع دمی محسوب می شود، مختص منطقه غرق آباد ساوه است و مواد اصلی این پلو شامل سیب زمینی، رشته پلویی، بلغور گندم و جو، عدس و لوبیا چشم بلبلی، پیاز داغ و گوجه فرنگی است. همچنین پتله پلو یک نوع پلو است که چون به صورت کته تهیه می شود، مواد مغزی آن به میزان زیاد حفظ می شود و ترکیب مواد اولیه آن شامل پتله (گندم آسیاب شده) و برنج خیس خورده، پیاز و ادویه است.
رنجبر با بیان اینکه امروزه گردشگری با محوریت غذا از اجزا و ارکان اصلی سفر بوده و همواره از دید گردشگران و مسافران جایگاه ویژه ای داشته است، گفت: اقامتگاه های بوم گردی، جاذبه های طبیعی، روستاهای بکر با غذاهای کمتر دیده شده یا فراموش شده سنتی با نوآوری در صنعت گردشگری و گسترش گردشگری غذا می توانند در شکوفایی اقتصادی و گردشگری هر منطقه موثر واقع شود.
وی بیان کرد: سلامت، اصالت و آداب و رسوم طبخ غذاهای سنتی شهرستان های ساوه و زرندیه نیز از این مقوله مستثنی نبوده و از جمله شاخصه هایی است که قابلیت ثبت در فهرست میراث ملی ناملموس و جذب گردشگر را بدنبال دارد که تحقق این مهم همکاری نهادها و ارگان های متولی را می طلبد.
