به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، مسعود صادقی راد سرپرست هیأت گمانه زنی به منظور تعیین عرصه و پیشنهاد حریم محوطه چشمه چلوار امروز “چهارشنبه” با بیان این مطلب تصریح کرد که این طرح با کاوش ۴۰ گمانه به پایان رسید.
او افزود: در نتیجه این پژوهش که با هدف تعیین عرصه و پیشنهاد حریم حقیقی محوطه چشمه چلوار به منظور جلوگیری از دخل و تصرفات بیشتر ناشی از شهرک سازی صورت گرفت، گستره ای به وسعت ۷ هکتار به عنوان محدوده باستانی مشخص شد.
به گفته این باستان شناس، شناسایی بخش های مختلفی همچون محوطه باستانی، گورستان تاریخی، معماری های زیر زمینی (کنده ها)، قلعه و گورستان اسلامی نشان داد که سابقه استقرار در مکانی که امروزه شهرک بر روی آن ساخته شده، به طور متوالی از دوران مس سنگی تا عصر حاضر است.
صادقی راد خاطرنشان ساخت که به دست آمدن تعدادی ابزار سنگی در اشکفت های باستانی موجود در چند صد متری شمال محوطه چشمه چلوار، زمان استقرار در این محدوده را به دوران پارینه سنگی باز گردانید.
به گفته صادقی راد، وجود چندین چشمه دائمی در محدوده محوطه مهم ترین عامل شکل گیری استقرارها این منطقه از دوران پارینه سنگی تا عصر حاضر است.
او با بیان اینکه این پژوهش نخستین کاوش باستان شناختی در شهرستان اندیکا است تصریح کرد: مطالعات دیگری از جمله مطالعات زمین شناسی و ژئومورفولوژی نیز در این طرح به انجام رسید. بر پایه این مطالعات، زمین لغزشی از نوع زمین لغزش های بلوکی با وسعت ۵۰ هکتار سطح توده لغزشی در یال جنوبی کوه جگیری واقع در ۲ کیلومتری شمال محوطه شناسایی شد.
سرپرست هیأت گمانه زنی به منظور تعیین عرصه و پیشنهاد حریم محوطه چشمه چلوار افزود: مطالعات در خصوص وجه تسمیه چشمه چلوار [چُل: سنگ و وار: وارگه = وارگه سنگی] نیز ثابت کرد که چشمه چلوار در گذشته به چشمه چلبار [چُل: سنگ و بار: بارش=بارش سنگ] معروف بوده و نام خود را از این زمین لغزش گرفته است.
به گفته او، ساکنان امروز چلوار فرزندان عبدالله از طایفه عبدالوند در لرستان هستند که حدود سال ۱۱۵۰ قمری از طریق ایل راه های منطقه به این مکان آمده و در این جا اسکان گزیدند و چشمه چلوار در مسیر ایل راه بزرگ لالی به شهرکرد واقع شده است.
طرح گمانه زنی به منظور تعیین عرصه و پیشنهاد حریم محوطه چشمه چلوار شهرستان اندیکا که خرداد امسال با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری شروع شده بود به پایان رسید.
