با اینکه چند صباحی است وارد مراحل اجرایی لغو تحریم ها و باز شدن درب های اقتصادی شده ایم اما به نظر می رسد راهکارهای منشعب از نگرش اقتصاد مقاومتی، کماکان می تواند و باید که سرلوحه برنامه های توسعه ای قرار گیرد.
گردشگری یکی از زمینه های اقتصادی مهم در بخش توسعه است که می تواند هدف گذاری سودمندی برای سرمایه گذاران باشد و با توجه به وجود امکانات بالقوه سرزمین ما، بخش زیادی از انتظارات آنها را برآورده کند. اما از منظر اقتصاد مقاومتی، طبیعتا نکات حائز اهمیتی برای توسعه بازارهای گردشگری وجود دارد که باید آن ها را درنظر گرفت. اولین نکته، تلاش برای خروج از گردشگری دولتی است. هم اکنون اکثر فعالیت های عمده گردشگری توسط دولت یا به شراکت دولت صورت می گیرد که این رویه مخالف استراتژی های اقتصاد مقاومتی است.
گردشگری باید پایگاه مردمی داشته باشد و نقش دولت روز به روز کمرنگ تر شود. مردم باید در تمام فعالیت های اقتصادی مشارکت مستقیم داشته باشند و در واقع خود را سهامدار کسب و کارهای گردشگری بدانند. جدا از مدیریت مناسب مردم بر کسب و کارهایی که بر عهده آنان نهاده می شود و همچنین تقلیل مسوولیت های دولت به عنوان یک فروشنده، نکته اصلی، فاصله بیشتر سرمایه گذاری در کسب وکار با استفاده از منابع درآمدهای نفتی کشور است.
با معاف کردن دولت از مسوولیت راه اندازی کسب و کارها، وابستگی ها به درآمدهای مستقیم نفتی کمتر و کمتر خواهد شد. خودکفایی در فناوری های مرتبط با گردشگری، بخش دیگری از توسعه در راستای اقتصاد مقاومتی خواهد بود که آن نیز تا حدود زیادی قائم به مشارکت مردمی، شرکت های دانش بنیان و شایسته سالاری است که تحت مدیریت مردمی، عملی تر و قابل اجرا است.
تغییر در الگوی مصرف یکی دیگر از بخش های اصلی سیستم اقتصاد مقاومتی است. فرهنگ سازی و درک عمومی جامعه از ثروت، ایجاد آن، منابع و محدودیت های آن می تواند تغییرات عمده ای را در دستورالعمل های مصرف عمومی و به تبع آن سرمایه گذاری برای توسعه ایجاد کند. میزان استفاده از منابع انرژی، آب، مالی و… در گرو نگرش عمومی به فرهنگ مصرف است.
در آخر باید گفت که توسعه مالی شخص، شرکت یا جامعه نیاز به ایجاد تغییرات دارد و هر تغییری مستلزم اراده و انگیزه شخصی و جمعی است و توسعه گردشگری در بستر داشته های امروز جامعه نیز دور از این حقیقت نخواهد بود.
