به گزارش روابط عمومی معاونت میراث فرهنگی، مدیر پایگاه میراث فرهنگی ابیانه با بیان این مطلب افزود: ضوابط و حریم روستای تاریخی ابیانه با وجود ابلاغ در سال ۷۷ و همزمان با اعلام عرصه و حریم آن توسط سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نیازمند بازنگری و به روزرسانی است.
احمد نجیبی توسعه روستا و ساخت و سازهای جدید را دلیل بازنگری دوباره حریم درجه یک عرصه تاریخی روستا دانست و افزود: ساخت و سازهایی که در ابیانه صورت می گیرد باید محدود به قواعد و ضوابطی شوند که از سنت معماری ابیانه تبعیت کند و به همین دلیل همخوانی خانه های جدید با معماری تاریخی ابیانه نیاز به بازتعریف دارد.
او با اشاره به خارج از حریم قرار گرفتن بخش قابل توجهی از مزارع و باغات ابیانه به ویژه در غرب روستا افزود: در این محدوده، ساختمان سازی موجب تزلزل بنیان روستا نمی شود؛ اما باعث از بین رفتن منابع طبیعی به ویژه زمین های کشاورزی شده و ساختار اقتصاد سنتی و سیمای منظر فرهنگی ابیانه را تهدید می کند.
به گفته مدیر پایگاه ابیانه، از آنجا که محور ابیانه از ابتدای دره هنجن تا روستای ابیانه به عنوان منطقۀ نمونۀ گردشگری ثبت شده، لازم است منظر طبیعی دره هنجن به عنوان یک رکن اساسی جاذبه های گردشگری ابیانه حفظ و حراست شود.
آنطور که نجیبی می گوید، باید توجه داشت که فهم روستای ابیانه و حفظ آن، نیازمند دیده شدن روستا در حوزه وسیع تری از جمله بخشی از روستاهای اطراف به خصوص روستاهای درۀ هنجن است.
وی گفت: این منظومه به همراه یکدیگر پدیدآورنده اثری در شان و منزلت ثبت ملی شناخته به شمار می رود. از همین رو حفظ منابع طبیعی و تاریخی تمام این حوزه در حریم منظر فرهنگی ابیانه باید دیده شود.
مدیر پایگاه ابیانه تاکید کرد: با در نظر گرفتن مجموعه این عوامل و ثبت جهانی این روستای تاریخی در آینده لازم است که تعریفی دقیق و جامع از عرصه و حریم طبیعی و تاریخی روستای ابیانه صورت بگیرد.
