به گزارش «دنیای سفر»، در سطح کلان یعنی حکومت، دولت و مجلس بایستی مبتنی بر حفظ منافع ملی، عقلانیت، شایسته سالاری و استفاده از متخصصین و بر اساس داشته ها و توانمندی هایی که ما در بخش گردشگری داریم، برنامه ریزی و سرمایه گذاری کرده و از سرمایه گذاران این صنعت حمایت کنند؛ برای مثال مؤسسات و شرکت های بیمه ای را فعال کنند. راه را برای جذب سرمایه خارجی فراهم کنند. دولت باید در مواقعی که این صنعت یا ذی نفان آن به ویژه هتلداران، آژانس داران و تورگردانان دچار مشکل می شود به کمک آن ها بیاید.
همان طور که در دوره دو ساله کرونا رکود عجیبی بر این صنعت مستولی گشت؛ همه کشورهای توسعه یافته در صنعت توریست به کمک بخش های خصوصی شان آمدند و کمک کردند این صنعت پابرجا بماند و در حال حاضر بعد از پایان دوران کرونا در حال رسیدن به رشد و رونق قبلی خود هستند.
حمایت از فعالان حوزه گردشگری
در ایران متأسفانه به دلیل اینکه منابع مالی لازم در اختیار بانک ها نیست و بانک ها هم علاقه ای ندارند از محل سپرده های مردم برای حوزه صنعت گردشگری وام بدهند و اعتبارات در نظر گرفته شده از محل تبصره ۱۸ بسیار اندک است، عملاً این بخش فعالیت در کشور دچار مشکل شده است و همچنان این رونق برای سرمایه گذاری ایجاد نشده و شاغلین این صنعت به ویژه آژانس دارها و تورگردانان از این صنعت خارج شده اند و عملاً صنعت گردشگری با مراکز مختلف از جمله دستگاه های نظارتی، حوزه های مالیاتی درگیر است و با افزایش هزینه های ثابت مثل مخابرات، آب، برق و گاز حال و روز خوشی ندارد.
امکانات ارتباطی و رسانه ای
اگر قرار است کشورمان را به دنیا معرفی کنیم لازمه آن، این است که امکانات ارتباطی و رسانه ای خود را با دنیا فراهم کنیم. عملا گردشگران خارجی به مقاصدی سفر می کنند که بتوانند حداقل با گوشی موبایل خود با خانواده شان ارتباط برقرار کنند و از یک امکانات اینترنتی خوبی مثل سایر کشورها استفاده کنند. متأسفانه امروزه گردشگران خارجی که به کشور ما سفر می کنند فقط می توانند با خط تلفن با خانواده خود ارتباط داشته باشد و نمی توانند از امکانات و فضای مجازی مثل تلگرام، واتساپ و اینستاگرام استفاده کنند؛ به عبارتی ما در حوزه ارتباطی و اطلاع رسانی و تبلیغات کشور به بازارهای بین المللی دچار یک خود تحریمی شده ایم و معلوم نیست این موضوع تا چه زمانی ادامه دارد، اگر دولت و نمایندگان مجلس ما شعار می دهند که دنبال توسعه گردشگری هستند حداقل باید این امکانات اولیه را فراهم و حداقل رفع فیلتر کنند.
حوزه تورسیم سلامت
کشور ما امکانات و جاذبه های متعددی در حوزه توریسم درمان و سلامت دارد. در حوزه توریسم سلامت ما به خاطر دارا بودن بهترین پزشکان دنیا را در حوزه های چشم پزشکی، جراحی، مغز و اعصاب، پیوندهای مختلف و درمان و همچنین در حوزه عمل های زیبایی دارای یک مزیت ویژه و مناسب و تقریبا جزو برترین کشورهای دنیا هستیم و می توانیم از این مزیت استفاده کنیم. از سویی دارای یک مزیت رقابتی به خاطر نرخ ارزان خدمات پزشکی و درمان هستیم. اگر فقط به این بخش تمرکز کنیم ما سالیانه از این طریق درآمد گردشگری بسیار زیادی را می توانیم نصیب کشورمان کنیم؛ تعداد زیادی از بیمارانی که به ایران می آیند در دوره نقاهت باید با پزشک شان در ارتباط باشند و از بخش پزشکی از راه دور (تله مدیسین) استفاده کنند، اما با وجود مشکل قطع شدن ارتباط اینترنت، قطع شدن و فیلترینگ شبکه های مجازی عملاً حوزه پزشکی را نیز محروم کرده ایم و به جای اینکه گردشگران خارجی به ایران آمده و از درآمدهای متنوع ما برخوردار شوند می بینیم که بسیاری از پزشکان برای ارائه خدمات خود به کشورهای همسایه مهاجرت کرده و در آن جا بیمارستان و کلینیک احداث کرده اند.
همچنین با وجود مشکلاتی که برای مراکز اقامتی و پذیرایی در کشور به وجود آمده و به دلایل مختلفی از جمله بحث های حجاب این مراکز پلمپ می شوند، سرمایه گذار احساس می کند که صاحب ملک و اموالش نیست و هر لحظه امکان دارد مرکزش پلمپ شود و دچار مشکل پرداخت حقوق کارگران و سایر هزینه های گزاف شود. در صورتی که سرمایه گذاری در حوزه گردشگری، سرمایه گذاری در اقتصاد فرهنگ است، اقتصادی که با احساسات و روحیات انسانی سروکار دارد و می تواند جاذبه ها، توانمندی ها و دستاوردهای اسلامی و ایرانی ما را به تمام دنیا معرفی کند.
درآمدی که از حوزه گردشگری، حوزه فروش صنایع دستی به دست بیاید با درآمدی که از طریق تولیدات کارخانه ای به دست می آید بسیار متفاوت است. وقتی توریستی به کشور می آید، جامعه میزبان از لحاظ فرهنگی ارتقا پیدا می کند. میزبان مجبور است زبان جامعه مهمان را یاد بگیرد تا بتواند با او ارتباط برقرار کند و کالای خود را به آن بفروشد و جاذبه های گردشگری کشورش را با اقلام تیلیغاتی و اطلاع رسانی مناسب معرفی نماید، اما عملاً ما از این بخش ها غافل شده ایم.
