در این مختصر، قصدی برای پرداختن به تاریخ الموت نیست چرا که مثنوی هفتاد من کاغذ است؛ بنابراین به چند نکته امروزی الموت اشاره ای کوتاه می شود:
- پروژه آمایش و توسعه دره الموت و تدوین طرح جامع الموت از ۱۵ سال پیش آغاز شد. در این مدت کارهایی برای حفظ و نگهداری قلاع الموت و زیست بوم منطقه انجام شده، اما با توجه به عظمت اقلیمی و ظرفیت همه جانبه الموت کافی نیست.
- چند سالی است قلعه گازارخان الموت توجه نمایندگان یونسکو را به خود جلب کرده است و قصد دارند آن را ثبت جهانی کنند. ثبت جهانی این بنای عظیم می تواند به توسعه پایدار منطقه کمک قابل توجهی کند، اما موانعی وجود دارد از آن جمله ساخت و سازهای غیرمجاز اهالی در مجاورت قلعه و همچنین توسعه باغات بخصوص گیلاس که آب فراوانی را می طلبد. این آبرسانی های باغی باعث سست شدن زمین های اطراف قلعه می شود و برخی موانع دیگر که باید آنها برطرف شود تا سازمان یونسکو نسبت به ثبت قلعه اقدام کند.
- الموت روزگاری منطقه ای خود بسنده بود؛ یعنی تمام مایحتاج مادی خود را به صورت خودکفا در خود منطقه تولید می کرد. اما امروزه به دلیل کم توجهی دولت های قبلی این سرزمین به منطقه ای وابسته به شهر تبدیل شده که ضروری است بخش های دولتی و غیردولتی نسبت به توسعه اقتصادی، اشتغال و اقامت نسل جدید الموت اقدامی عملی صورت دهند.
- دریاچه زیبای اُوان را نگین الموت می شناسند. فعالیت هایی برای ثبت ملی این نگین طبیعی انجام شده است، اما در سال های اخیر متاسفانه شاهد ساخت و سازهای غیرمجاز و تفرجگاه در اطراف دریاچه هستیم. حتی افراد سودجو در مسیرهای سیلابی نیز بنا ساخته اند. بدتر این که برخلاف طرح جامع نگهداری از زیست بوم منطقه، در مجاورت این دریاچه سرویس های بهداشتی و اماکن جمع آوری و دپوی زباله ساخته شده که به مرور بر آلودگی آب دریاچه افزوده می شود.
- سرزمین کوهستانی الموت دارای زیست بوم جانوری بکری است و انواع گونه های کمیاب جانوری در این اقلیم زیست می کنند. وجود این جانوران وحشی برخی افراد سودجو را به شکارهای غیرمجاز وسوسه می کند. دستگاه های ذی ربط باید نسبت به نگهداری، امنیت و تقویت این زیست بوم همت مضاعف کنند.
- الموت به واسطه تمدن کهن و فرهنگ غنی از صنایع دستی خاص و زیبایی برخوردار است. همچنین به ظرفیت صنایع دستی این منطقه باید تولیدات باغی، زراعتی و دامداری را هم افزود که در صورت حمایت بیشتر مسئولان می توان افزایش این ظرفیت و بالطبع اشتغال و درآمدزایی تولیدات الموت را شاهد بود.
- با توجه به ظرفیت تاریخی و اقلیمی الموت، موضوع توریسم می تواند به عنوان یک صنعت برای منطقه مطرح شود، اما دریغ از وجود زیرساخت ها و بسترهای مناسب برای جلب و جذب توریست. کم توجهی مسئولان به این منطقه باعث شده الموت از داشتن راه مناسب، اقامتگاه و هتل برای پذیرش توریست حتی توریست داخلی محروم باشد. این محدودیت ها و محرومیت ها به هیچ وجه در خور این اقلیم ارزشمند نیست.
- اطلاع رسانی ضعیف و کمرنگ رسانه ها و ناشناخته ماندن سرزمین الموت اجحاف دیگری است که به این اقلیم می شود. بسیاری از مردم از موقعیت جغرافیایی و زیبایی های الموت بی اطلاع هستند و در ایام تعطیل به شهرهایی می روند که بیشتر توسط رسانه ها معرفی می شود.
- چند سالی است طرح جامع توسعه الموت خاک می خورد. به تازگی مسئولان استان قزوین نسبت به اجرایی شدن این طرح قول هایی داده اند. امید که با عنایت استاندار قزوین این قول ها اجرایی شوند و بلکه شتاب بگیرند.
