به گزارش «دنیای سفر»، صنعت گردشگری به ویژه در حوزه زیرساخت در بخش اقامت، پذیرایی و حمل و نقل صنعتی سرمایه بر است؛ اگرچه در مقایسه با سایر صنایع سرمایه کمتری نیاز دارد و اشتغال بیشتری ایجاد می کند ولی متأسفانه به دلایل سیاسی ما بعد از پیروزی انقلاب نتوانسته ایم با دنیا مراوده داشته باشیم و از سوی دیگر به نوعی دچار خود تحریمی شده ایم.
زنجیره های بزرگ هتلداری در دنیا مثل آکور، مریدین، هیلتون، شرایتون، اینترکانتینتال و سایر برندهای معروف هتلداری در دنیا نتوانستهاند در ایران اقدام به احداث هتل نمایند. از طرفی ایرلاین های خارجی هم از اختصاص پرواز به ایران استقبال نکردهاند؛ بنابراین وقتی در حوزه اقامتی و بویژه حمل ونقل هوایی دچار مشکل هستیم قاعدتاً نمی توانیم در این صنعت حرفی برای گفتن داشته باشیم. چون بیش از ۷۰ درصد از تردد گردشگران به ویژه برای مقاصد دور، از طریق هواپیما انجام می شود. لذا وقتی دفاتر خارجی هواپیمایی و ایرلاین های بین المللی در ایران پرواز نداشته باشند و ناوگان حمل و نقل هوایی کشور فرسوده باشد و از استانداردهای لازم برخوردار نباشد، قاعدتاً ما در جذب گردشگر دچار مشکل می شویم. با وجود همه این مسائل عملاً ما نتوانسته ایم در جهت توسعه صنعت گردشگری، سرمایه گذاران خارجی و ورود گروه های بزرگ گردشگری، هتلداری و آژانس ها به ایران موفقیتی به دست آوریم و لذا از بازار تجارت این حوزه محروم شده ایم.
اثرات توسعه صنعت گردشگری بر درآمد ارزی کشور
ما نمی خواهیم شعار بدهیم که صنعت گردشگری در ایران جایگزین صنعت شود، اما توسعه صنعت گردشگری می تواند منجر به متنوع سازی سبد درآمدهای ارزی کشور شود و واقعا معادل درآمدهای نفتی برای کشور ارز تامین کند. ضمن اینکه توسعه و رونق صنعت گردشگری یعنی با مبارزه با کاهش مفاسد اجتماعی. مفاسد اجتماعی در کشورها عمدتاً به خاطر بیکاری جوانان، عدم اشتغال و درآمد حاصل می شود.
بر اساس آمار موجود در ۱۰ کشور برتر دنیا در صنعت گردشگری، کمترین سرقت و نابهنجاری اجتماعی صورت گرفته و کمترین جرم انجام شده به این دلیل که این صنعت در این کشورها اشتغال ایجاد نموده و علاوه بر اینکه باعث افزایش درآمد سرانه و ملی این جوامع شده باعث ارتقای فرهنگی در جهت حفظ منابع گردشگری و توجه به شاخص های توسعه پایدار در حوزه صنعت گردشگری نیز شده است که ما عملاً از این حوزه ها نیز بیگانه بوده ایم.
مشکلات زیرساختی در حوزه تامین منابع و زمین
متأسفانه موضوع مهم دیگری که الان گریبانگیر سرمایه گذاران بخش صنعت گردشگری کشور شده، افزایش هزینه های بانکی و مالی است. امروزه در اکثر کشورهای دنیا برای توسعه و رونق صنعت گردشگری و ارتقاء کیفیت خدمات گردشگری، زمین رایگان و یا وام هایی با بهره صفر (نهایتاً با بهره ۲ تا ۳ درصد) و به صورت طولانی مدت در اختیار سرمایه گذار قرار می دهند که برای احداث هتل در حوزه گردشگری سرمایه گذاری کنند.
سرمایه گذاری در حوزه گردشگری
سرمایه گذاری در حوزه گردشگری علاوه بر اینکه موجب به کارگیری تعداد قابل توجهی نیروی انسانی می شود، باعث آبرو و اعتبار آن شهر و منطقه خواهد بود و احداث هتل جز اماکن عمومی آن شهر و استان محسوب می شود.
دولت های مختلف از رونق صنعت گردشگری حمایت می کنند، اما متأسفانه در ایران زمین بسیار گران شده و شهرداری ها در توسعه گردشگری شهری و طرح های جامع و تفضیلی شهرها مکانی را برای هتل ها اختصاص نداده اند؛ یعنی در توسعه شهری علاوه بر اختصاص زمین برای مدرسه، بیمارستان، پارک و مراکز هنری برای حوزه گردشگری نیز باید زمین در نظر گرفته شود. سرمایه گذار اگر بخواهد در حوزه ساخت هتل در شهرهای بزرگ و مراکز استان ها سرمایه گذاری کند، عملاً باید زمین را حداقل متری ۱۰۰ میلیون تومان خریداری کند؛ بنابراین عمده سرمایه اش توسط زمین بلعیده می شود و در ادامه نیز به سیستم بانکی پناه ببرد که تسهیلات با نرخ بهره بالای ۲۰ درصد باید هتل بسازد. لذا وجود این شرایط در کشور عملاً طرح های توسعه صنعت گردشگری را از حیّز انتفاع خارج می کند و این طرح ها توجیه فنی و اقتصادی لازم را ندارند.
همان طور که در عمل مشاهده شده در چند ساله اخیر از پروژه های صنعت گردشگری بالغ بر ۷۰۰ پروژه نیمه کاره در کشور به این دلیل اینکه قیمت مصالح ساختمانی چند برابر و هزینه و بار مالی این پروژه ها بسیار زیاد شده و بانک ها علاقه ای به ارائه تسهیلات به این حوزه را ندارند دچار بحران شده اند.
