به گزارش «دنیای سفر»، فرامرز خوشاب در گفت و گو با ایسنا، اظهار کرد: به دلیل بی توجهی و نبود رسیدگی «کوشک نورآباد» در شرایط اضطراری قرار دارد و در صورت عدم مرمت و استحکام بخشی ممکن است فرو بریزد.
وی تصریح کرد: وضعیت مرمت، بازسازی و حفاظت از این بنای تاریخی اسفبار است و در صورت تداوم این بی توجهی ها ممکن است فروبریزد.
او با بیان این که مالکیت «کوشک نورآباد» در اختیار اداره بهداشت است، خاطرنشان کرد: متولیان این اثر تاریخی هیچ اقدامی برای مرمت آن نکرده اند و کسی نیز از سوی اداره میراث فرهنگی پیگیر تملک و مرمت آن نیست.
این دوستدار میراث فرهنگی با تاکید بر این که اجرای طرح استحکام بخشی برای این بنای تاریخی امری ضروری است، افزود: هر چه سریع تر عملیاتی کردن این طرح و اجرای کامل آن باید صورت گیرد.
وی یادآور شد: بنای تاریخی «کوشک نورآباد» هم اکنون پاتوق معتادها است؛ پاتوقی که هیچ کس به آن ایرادی وارد نمی کند.
بنای تاریخی «کوشک نورآباد» مربوط به دوره قاجار است و محمدخان قمه طلا از آن استفاده می کرده و در شهرستان ایذه، روستای نورآباد، واقع شده است. بنای سنگی و گچی کوشک نورآباد از سنگ قواره و لاشه سنگ با استفاده از کچ نیم کوب بر روی صخره ساخته شده است. در این بنا هیچ گونه چوبی به کار نرفته است و منبع روشنایی آن پنچ دری ها و سه دری هایی به شیوه معماری ده دشتی (بهبهان) بوده است. معماری این بنا محلی نیست چون به شیون معماری ده دشتی است و برای این که نور بیشتری به داخل آن بتابد جرز درگاه هایش به شکل اریب ساخته شده است. این بنای تاریخی یک بنای تفریحی بوده و در زمستان ها و بهار مورد استفاده قرار می گرفت و ساکنان آن برای کوچ پاییزه به چغاخور چهارمحال وبختیاری می رفتند.
این کوشک ۱۱ بهمن ۱۳۷۸ با شماره ۲۵۷۰ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
