به گزارش «دنیای سفر»، رج به رج آجرهای قزاقی، ردیف به ردیف طاق ضربی های دیوار، گله به گله سفال های قاشقی، بوی چوب، بوی نم و حوضی که از آب خالی است. دو ماهی با پولک های آبی و زرد بر لبه حوض افتاده و طلب آب دارند و صاحبخانه می گوید: به زودی این حوض هم پرآب می شود، به زودی رطوبت و نم را از این خانه می زداییم، سفال ها را روی سقف می چینیم، رف ها و گنجه ها را به حالت نخست بر می گردانیم، دوباره در باغچه حیاط گل می کاریم، درها و پنجره های چوبی به رنگ آبی نیلی می شود و از نو نمای خانه سیمان بری می شود، به زودی شور زندگی در خانه پدربزرگم به جریان می افتد، همچون روزهای کودکی.
اگر سقف بخش قدیمی خانه فروریخت ولی پدرام رضوان طلب بنا دارد عین همان خانه را از نو بنا کند. درست همانند قرینه بخش باقیمانده.
مجموعه خانه هایی که مرحوم حسن رضوان طلب مالک آن بود، هرچند امروز چندپاره و بعضا تخریب شده، اما با تفکیک پلاک های آن، بخش هایی از آن عمارت ها مرمت و بعضا تغییرکاربری جدید یافته است.
بخش سالم مانده این مجموعه بناها، این روزها به عنوان «رستوران سنتی خونه آقابزرگ» پذیرای علاقمندان به خانه های قدیمی است. خانه ای که کتیبه موجود در آن نشان می دهد در سال ۱۲۹۴ خورشیدی ساخته شده است. خانه ای با ارسی های رنگی و حوضی با کاشی های موسوم به استخری که آب نما و فواره اش، حس زندگی و دورهمی های فامیل در خانه پدربزرگ را زنده می کند.
خانه حسن رضوان طلب به گفته نوه او پدرام رضوان طلب، قبلا یکپارچه بوده و بعدها با چند پلاک مجزا بین وراث تقسیم می شود. عمارتی که در ابتدای کوچه «رضا مهربان» قرار دارد، ابتدا محل سکونت حسن رضوان طلب و خانواده اش بود.
حسن رضوان طلب، تاجر پارچه و فرش به روسیه بود و در بازار بزرگ رشت حجره داشت. پلاک اول خانه که در ابتدی معبر و روبروی عمارت نیمه مخروبه خانواده اکبر قراردارد بعدها به اداره برق اجاره داده می شود و نخستین ساختمان اداری اداره برق شهر رشت، در این خانه دایر می شود.
بعدها این خانه بین پسران رضوان طلب تقسیم می شود و دیواری بین حیاط و بنای اصلی خانه می کشند و بنای بزرگ و یکپارچه دوپاره می شود.
در حال حاضر نیمی از خانه مرمت شده و به عنوان رستوران سنتی آقا بزرگ کاربری جدیدی یافته و نیم دیگر خانه به عنوان انبار کالا مورد استفاده قرار می گیرد.
در حیاط بزرگ این خانه دو باب منزل مسکونی هم بوده است. بخش قدیمی تر که مربوط به اواخر دوره قاجار بوده، تخریب شده و بخش جدیدتر که اوایل دوره پهلوی ساخته شده، با مجوز صادر شده از سوی اداره میراث فرهنگی گیلان، قرار است به عنوان اقامتگاه سنتی تغییر کاربری یابد.
پدرام رضوان طلب در این باره می گوید: حیاط خانه پدربزرگم خیلی بزرگ بود و بعدها بین وراث تقسیم شد. در بخشی که ارثیه ماست، خانه ای قدیمی از دوره قاجار به جامانده بود که بعدها پدربزرگم خانه دیگری درست کنار آن می سازد. بخش قدیمی در اثر عدم رسیدگی و متروک ماندن خراب می شود. بخش جدیدتر که حدود ۸۰ سال قدمت دارد، سرپاست و من و برادرم در آن زندگی می کنیم.
این بنا ۲ طبقه است ولی چون گربه روی آن بسیار بلند ساخته شده در عمل سه طبقه محسوب می شود و گربه رو حکم زیرزمین را دارد. هر طبقه یک اتاق و یک پذیرایی دارد و با درب و پنجره های چوبی تو در تو به هم متصل می شود. پنجره ها رو به حیاط دارای رف و دولاب چوبی است. بنای مجاور که قدمت بیشتری داشت، شبیه همین عمارت بود و حالا ما بنا داریم بخش سالم مانده را مرمت و بخش تخریب شده را عینا مشابه سازی کنیم، اما هزینه های احیا و مرمت بالاست.
پدرام رضوان طلب که دانش آموخته مهندسی عمران است می افزاید: مجوز اقامتگاه سنتی را دریافت کرده ایم و اگر بتوانیم از تسهیلات تبصره ۱۸ استفاده کنیم، بخش تخریب شده نیز عینا نوسازی می شود.
او به حوض به جامانده از حیاط قدیمی اشاره می کند که دورتادورش سفال های سالم مانده بخش قدیمی را دپو کرده اند و ادامه می دهد: کارشناسان اداره میراث فرهنگی از این خانه دیدن کرده اند و از کاشی ها و تزئینات به جامانده در لبه حوض تخمین می زنند که مربوط به اواخر دوره قاجار است و این نوع کاشی ها در رشت ساخته می شده است.
خانه های متروک در گذر حاج آقا بزرگ در محله آفخرای رشت، یک به یک تخریب و نوسازی می شوند. معدود خانه های به جامانده حالا با همت جوانانی همچون رضوان طلب در حال احیاست. در همین گذر علاوه بر احیای دو پلاک خانه رضوان طلب، شاهد مرمت و احیای خانه ای هستیم که دو سالی است به عنوان اقامتگاه ارسی پذیرای گردشگران است و با احیای خانه رضوان طلب، مجوز راه اندازی پنجمین اقامتگاه سنتی در رشت نیز صادر شد.
