اردشیر اروجی با تاکید بر این که نباید به اهداف و برنامه های ترسیم شده در سند چشم انداز ۲۰ ساله بی تفاوت بود، گفت: رشدهای کمّی که اخیرا در گردشگری اعلام می شود، آنقدر مهم نیست که عقب ماندگی مان از سند چشم انداز ۲۰ ساله گردشگری کشور، اهمیت دارد.
وی گفت: طبق این سند که تا کنون دو دوره زمانی پنج ساله ی آن گذشته و سال اول برنامه سوم هم پشت سر گذاشته شده، در پایان سال ۹۴ باید ۷.۵ میلیون گردشگر خارجی جذب می کردیم، درحالی که اگر طبق نرخ رشد میانگینی (۱۲ درصد) که سازمان میراث فرهنگی و گردشگری برای دو سال اخیر اعلام کرده محاسبه کنیم، شمار گردشگران ورودی به ایران در سال ۹۴ به ۶ میلیون و ۱۶۰ هزار نفر می رسد. تازه این عدد با ارفاق بدست آمده، چون درباره آمارهایی که از شمار گردشگران و درآمدهای حاصل از آن اعلام می شود، با توجه به نبود نظام آماری و اقماری منسجم، اما و اگرهایی وجود دارد.
او گفت: اگر این آمارهایی را که از سوی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری اعلام می شود ملاک قرار دهیم، به این نتیجه می رسیم که گردشگری ایران از سند چشما نداز ۲۰ ساله، ۱۹ درصد عقب تر است.
«اروجی» که در تهیه و تنظیم سند چشم نداز توسعه نقش داشته است، یادآور شد: این سند مصوب ۱۴ دی ماه ۱۳۸۳ هیات دولت وقت است که بر اساس آن، ایران باید ۱.۵ درصد از سهم گردشگران جهان را تا سال ۱۴۰۴ به خود اختصاص دهد و ۷ صدم درصد درآمدی که از ورود گردشگران خارجی در سال ۱۳۸۳ بدست آورده بود را تا پایان برنامه به ۲ درصد برساند، به گونه ای که در سال ۱۴۰۴ نزدیک به ۲۵ میلیارد دلار از ورود گردشگران خارجی درآمد کسب شود.
وی در تشریح عقب ماندگی گردشگری ایران از سند چشم انداز توسعه، برنامه های زمان بندی و نرخ رشد سالانه ای که تعداد گردشگران ورودی و میزان درآمد حاصل از آن را مشخص کرده است را یادآور شد و افزود: سند چشم انداز ۲۰ ساله در چهار دوره زمانی پنج ساله هدف گذاری شده است که بر آن اساس از سال ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۸، “لازم” بود گردشگری ایران با نرخ رشد سالیانه ۳۰ درصد پیش رود تا پایان برنامه، شمار گردشگران ورودی به ۲ میلیون و ۶۰۰ هزار نفر با درآمدی بالغ بر یک میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار برسد.
او یادآور شد: این میزان نرخ رشد در دوره اول اجرای سند از آن جهت بالا در نظر گرفته شده بود که ایران ظرفیت های بلااستفاده زیادی در بخش گردشگری داشت و می توانستیم آنها را بکار بگیریم تا این رشد حاصل شود، اما از فصل دوم به بعد، نرخ رشد کمتر تعیین شد، چرا که ظرفیت های بلااستفاده بکار گرفته شده و رشد سخت تر اتفاق می افتاد.
این کارشناس آمار و برنامه ریزی ادامه داد: در سال ۱۳۸۹ تا ۱۳۹۳ صنعت گردشگری با نرخ رشد سالیانه ۲۰ درصد “باید” حرکت می کرد تا در پایان برنامه، تعداد گردشگران به ۶ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر و درآمد حاصل از آن به ۴ میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار می رسید.
وی افزود: برای سال ۱۳۹۴ تا ۱۳۹۸ نیز نرخ رشد سالیانه ۱۵ درصد درنظر گرفته شده تا در پایان این برنامه، به ۱۳ میلیون گردشگر و ۱۰ میلیارد دلار درآمد حاصل شود.
اروجی گفت: از سال ۱۳۹۹ تا ۱۴۰۳ که آخرین دوره زمانی سند چشم انداز گردشگری است، نرخ رشد سالیانه ۱۰ درصد درنظر گرفته شده که تا در پایان برنامه باید به ۲۰ میلیون گردشگر و ۲۵ میلیارد دلار درآمد برسیم.
۴ میلیارد تومان برای ایجاد نظام آماری و اقماری بودجه دادند که نمی دانیم چه شد!
این کارشناس آمار و برنامه ریزی همچنین اظهار کرد: ایجاد نظام جامع آماری و اقماری گردشگری و راه اندازی پایگاه اطلاع رسانی پویا در این زمینه با استفاده از سیستم های پیشرفته که محتوای آن برای همگان قابل دسترس باشد، در ردیف ۶ برنامه های آینده سند چشم انداز ۲۰ ساله گردشگری مورد تاکید قرار گرفته بود که در برنامه چهارم توسعه هم ایجاد این نظام آماری تصویب شد و حتی اطلاع دارم آن موقع ۴ میلیارد تومان برای آن بودجه تعیین کردند، اما نمی دانیم آن بودجه چه شد و چرا هنوز نظام جامع آماری و حساب اقماری برای گردشگری ایجاد نشده است.
او ایجاد حساب اقماری و نظام جامع آماری را برای توسعه صنعت گردشگری بسیار مهم دانست و گفت: همین حالا درآمدهایی که اعلام می شود از گردشگری حاصل شده معلوم نیست کجا هزینه می شود، درحالی که وجود حساب اقماری مشخص می کند هزینه فایده گردشگری در حساب های ملی چقدر بوده است.
اروجی، وجود این نظام جامع آماری و حساب اقماری را در بخش سرمایه گذاری نیز بسیار کارآمد دانست و افزود: حالا که سازمان میراث فرهنگی و گردشگری از تقاضای زیاد سرمایه گذاران خارجی برای ورود به بازار ایران خبر می دهد یقینا راه اندازی چنین پایگاهی با دسترسی آسان به داده ها و اطلاعات می تواند بسیاری از ابهامات را برای سرماه گذاران خارجی و داخلی برطرف کند و در مسیر تصمیم گیری مناسب قرار دهد.
